Hallo allemaal,

Hier dan een blog vanuit Varanasi, de stad beroemd om zijn lijkenverbrandingen aan de oever van rivier de Ganges.

Dag 26 (17-11):

Vandaag de dag van mijn verjaardag! Saar heeft 's ochtends een heel scala aan happy birthday- liedjes gezongen en een klein marmeren olifantje gegeven die veel liefde, geluk en 'blijheid' moet geven. Hierna kreeg ik een brief namens Iris en Saar dat ik zelf een cadeau mag uitzoeken :-) We hebben deze dag rustig aan gedaan. 's Avonds zouden we met de trein naar Varanasi vertrekken. We hebben onze kleren gewassen en onze spullen ingepakt. 's Avonds hebben we bij het restaurant 'Friends' een pizza gegeten. Het was een uitdaging om er te komen! De man van de fietsriksja kon het niet vinden. Pas na 3x rondvragen hebben we het gevonden.. De pizza zelf was niet echt heel lekker.. Klein, met een dikke, kleffe bodem en erg pittig (zoals bijna alles hier..) en met superveel uien! Ze hadden ook niet echt veel keuze. Maar evengoed was het idee leuk ;-)

De terugweg naar het hotel was een regelrechte ramp.. We vroegen deze fietsrisksja- man of hij het hotel kende en hij zei ja. Uiteindelijk kwamen we uit bij een soort markt en wisten wij niet waar we waren en de man van de fietsriksja wist niet waar we heen moesten. Na veel boosheid en dreigementen van mij om uit te stappen heeft hij, na meer dan een uur de weg naar het hotel gevonden. Ik weigerde hem meer dan 20 roepies te betalen; hetzelfde bedrag als de heenweg naar het restaurant. Hij wilde natuurlijk meer want we waren de halve stad doorgereden, maar dat was niet onze fout. Uiteindelijk heeft een fruitverkoper de boel gesust en konden we weglopen. Hierna spullen uit hotel gepakt, betaald en naar het station gegaan.

Het reizen met de (nacht)trein is hier prima, al is het erg lastig dat ze geen stations ofzo omroepen.. Je weet dus niet wanneer je uit moet stappen en moet er maar op vertrouwen dat de mensen in de trein je op tijd waarschuwen.. Gelukkig is dit al 2x goed gegaan! Om 21.10 uur stapten we op de trein. Op naar Varansi!

Midden in de nacht (rond 02.30 uur) kwamen we aan op het station van Varanasi. Hier begonnen de problemen.. Het hostel wat we van tevoren hadden gereserveerd zou een tuktuk sturen, maar deze was in geen velden of wegen te bekennen. Uiteindelijk was een tuktukchauffeur van één van de tuktuks op het station zo aardig om het hostel voor ons te bellen. Er nam niemand op, dus we besloten met hem mee te rijden naar het hostel.

Op 5 minuten lopen van het hostel konden we niet meer verder omdat het weggetje versperd werd door slapende koeien. We moesten de rest dus lopen. Bij het hostel aangekomen was deze hartstikke dicht. Ook na nog een keer bellen werd er niet opengedaan (we konden de telefoon binnen wel over horen gaan). Over het algemeen is het niet aan te raden om tuktukchauffeurs naar een hotel/ hostel te vragen omdat zij je dan ergens heen brengen waar zij commissie voor krijgen. Onze tuktukchauffeur verstond echter dat ik dat tegen Sarah zei en hij zei dat hij een leuk hostel wist voor dezelfde prijs als dit hostel. Daar toch maar heen gegaan, aangezien het midden in de nacht was. Hij zei ook dat als het ons net beviel, we niet hoeften te betalen voor de tuktuk- rit!

Aangekomen bij dit tweede guesthouse, leek het in eerste instantie een klein, maar oké hostel te zijn. De kamer die we kregen was klein, eenvoudig maar heel erg schoon! Wel een erg hard matras. We konden de vlgende dag vor een andere kamer (boven) kiezen. We hebben hier onze was opgehangen (want deze was nog een beetje nat) en we zijn gaan slapen.

Overigens, gisteren dus voor het eerst een Big Mac gegeten hier in India. Het broodje is hetzelfde, maar het vlees is anders en de saus ook, want ALLES is hier pittig en daar voldoet onze Nederlandse Big Mac- saus natuurlijk niet aan..

Dag 27 (18-11):

Vandaag na het wakker worden eerst naar het roof- top restaurant van het hostel gegaan om ontbijt te bestellen. De prijzen zijn echt heel goed! Een ontbijt bestaande uit cornflakes, toast met boter, jam of honing, thee en 'two eggs any style' voor slechts één euro en een paar cent! We zijn wel anders gewend in ho(s)tels! Hier gegeten en gepraat met de eigenaar van het restaurant (zelfde man de ons vannacht verwelkomde. Hij gaf ons gratis info over de stad en tips wat- en hoe te doen. Want je moet Varanasi niet zien, maar beleven (achteraf bleek dit inderdaad ook echt zo te zijn!)!

Na het eten zijn we van kamer gewisseld. Hier zijn de matrassen zachter, de kamer is groter met 2 ramen en we hebben een 'echt' toilet i.p.v. een Frans 'gat in de grond'. In de avond bij zonsondergang hebben we een boottocht over de Ganges gemaakt. Hier hebben we ook de crematies gezien op de oever van de Ganges. Het is niet luguber en het stinkt ook niet. Er wordt namelijk veel hout gebruikt, dus je ruikt alleen de geur van kampvuur. Hierna hebben we gegeten in het rooftop- restaurant en zijn we nog even gaan slapen, want we hebden een druk programma morgen! Overigens zijn we erg tevreden over dit hostel! Als ik ooit nog eens terug ga naar Varanasi wil ik hier weer heen :-)

Dag 28 (19-11):

Na vijf uurtjes slaap werden we bruut door de wekker wakker gemaakt (04.45 uur). Vandaag zouden we namelijk beginnen met een boottocht met zonsopkomst. De Ganges zou dan heel mooi verlicht zijn. Nou, niet dus, eerste dag van dichte mist.. We hebben op een grote witte waas na, dan ook bijna niets gezien..!

Hierna terug naar het hotel om te ontbijten. Voor vandaag stonden een paar tempels in Varanasi op het programma en zouden we over het universiteitsterein rijden om te zien hoe dat er hier uit ziet (vooral erg groot en de hoogleraren wonen in huizen op de campus!). De tempels vielen nogal tegen.. Na de prachtige Boedhistische tempels in Mongolië vallen de (veelal Hindoeïstische) Indiase tempels hier in het niet. Wat wel grappis was, was dat bij één van de tempels die op het universiteitsterein stond, vier studentes van onze leeftijd stonden. We raakte met ze in gesprek en ze vroeger waarom we in vredesnaam in de zon zaten! Daar zouden we bruin van worden terwijl we juist 'zo'n mooie witte huid' hebben.. Ze wilden graag weten wat voor spul we gebruiken om onze huid zo mooi wit te krijgen.. Ook vroegen ze of we een verliefd/ verloofd/ getrouwd waren. Ik natuurlijk foto van Roeland en mij laten zien. Ze vonden het een zeer mooie jongen (mooi wit ook!) en ze vonden ons erg bij elkaar passen. Ze vroegen ook of we gingen trouwen uit liefde; dat is hier niet erg gebruikelijk en ze hadden hier dan ook vraagtekens bij..

Terug in de tuktuk belde de man van het hostel (Haroon) op. We zouden morgen naar Sarnath gaan. Dit is een plaatsje vlak bij Varanasi en hier heeft Boedha zijn eerste volgelingen toegesproken. Morgen is het echter zondag, dus dan is alles dicht. We zouden dit vandaag ' erbij' kunnen doen. Dit hebben we dan ook gedaan. Er was een park (deze was wel mooi en er waren kinderen een mars aan het houden ter ere van iets..) Verder een paar tempels gezien maar ook voor deze geldt dat deze een stuk minder indrukwekkend waren dan die in Mongolië..

Hierna zijn we weer terug naar Varanasi gegaan waar we een zijde- makerij hebben gezocht. Hier heb ik nog een sjaal gekocht. Hierna zijn we weer terug naar het hostel gegaan. Het was een erg lange en drukke dag, dus we hebben daar gegeten en zijn hierna gaan slapen.

Dag 29 (20-11):

Vandaag eindelijk weer eens een dagje he-le-maal niets gedaan! Ik heb de hele dag lekker mijn Holy Cow!- boek gelezen (met mijn tempo doe ik een hele dag over 130 blz..). Alles in het boek is erg herkenbaar, dus erg leuk om te lezen! Leontine, nogmaals heel erg bedankt voor het lenen! Hij is zo leuk dat Sarah 'm na mij nog wil lezen!

In de avond een wandeling langs de Ganges gemaakt samen met Lala (gekke naam voor een man, maar hij is één van de twee managers hier in het hostel) en een Frans stel. Hierna naar het internetcafe om mail te checken, ho(s)tels te reserveren en te bloggen en verder alvast een begin gemaakt met het inpakken van onze tas. Morgen vertrekken we om 20.55 uur met de trein naar Bodgaya. Dit gaat nog spannend worden, want ik sta officieel nog als eerste reserve op de lijst. Dit betekend dat als iedereen op komt dagen, ik niet mee kan met de trein. Maar, dit is tot nu toe nog nooit gebeurd, dus duimen ;-)

Mijn volgende blog komt waarschijnlijk uit Calcutta of Darjeeling, dus tot dan!

Groetjes,

Lara