Hallo allemaal,

Hier mijn reisdagboek van de dagen 29 t/m 34!

Dag 30 (21-11):

Vandaag de dag van ons vertrek uit Varanasi. We moesten om 10.00 uur al uitchecken, dus we hebben de dag doorgebracht met een beetje lezen, internetten en ik heb voor een redelijk bedrag Roeland kunnen bellen. Het was erg fijn om zijn stem weer even te horen! We hebben de middag afgesloten met onze handen in de Ganges; toch even het heilige water aanraken..

In de avond hebben we gegeten op het rooftop restaurant van het hostel. Haroon, de eigenaar van het hostel heeft gedurende de dag een aantal telefoontjes gepleegd en is er zodoende achter gekomen welk bed ik toegewezen heb gekregen. Dat was fijn om te horen, aangezien mijn plaats nog niet bevestigd was..

In de avond zijn we naar het station gebracht. Na weer opnieuw veel moeite gedaan te hebben om de goede trein te vinden hebben we onze plaatsen gevonden. Er zat een politie- inspecteur in de trein die ook naar Gaya moest. Hij heeft ons gewaarschuwd toen we uit de trein moesten. Dit was nog lastig, omat we heel ergens anders in de trein zaten. Maar we zijn allebei op tijd uit de trein gekomen!

In Gaya hebben we de tuktuk (toch nog een rit van ruim 40 minuten..) naar het Guesthouse in Bodhgaya genomen. Daar aangekomen iemand wakker moesten maken door te roepen en te kloppen waarna we gelukkig gelijk naar de kamer mochten en het inchecken morgen konden doen! Om 04.00 uur lagen we dan eindelijk in bed..

Dag 31 (22-11):

Vandaag onze enige dag in Bodhgaya. Morgenochtend om 07.50 uur vertrekt de trein naar Calcutta. Vandaag zijn we naar een tempel gegaan welke op de werelderfgoedlijst staat Eerlijk is eerlijk, hij was erg mooi.. Ook stond hier de boom waaronder Boedha verlicht is geraakt.
Verer hebben we nog een gesprek gehad met 2 jongens die stage liepen bij een organisatie ie zich inzetten voor kansarme vrouwen (vrouwen ie hun man waren verloren. Weduwes worden hier slecht behandeld omdat ze ongeluk zouden brengen). Hun kinderen krijgen hier ook gratis les. We hebben een klein bedrag gegeven om sweaters te kunnen kopen voor de kinderen en we worden persoonlijk op de hoogte gehouden van de ontwikkelingen. Dat is mooi, want ik wilde een lokaal goed doel sponseren.

In de avond hebben we een kaartspel gedaan met een Duitse vrouw mét humor (ja écht!)! Toen ik zei dat ze de eerste Duitser was die ik tegen ben gekomen mét humor, moest ze lachen en zei ze dat dat vast de reden was dat ze het niet zo goed kon vinden met andere Duitsers ;-)

Dag 32 (23-11):

Na een paar uurtjes slaap op (04.45 uur) want de tuktuk zou klaarstaan om 05.30 uur voor onze rit naar het station van Gaya. De reis met de tuktuk ging goed. Op het station aangekomen begon echter weer de ramp van het zoeken naar de juiste trein. Uiteindelijk het goede perron gevonden.

Om 07.30 uur arriveerde er een trein waar duidelijk het bordje Kolkatta op stond. Dit moest de goede trein zijn. Voor de zekerheid nog even gevraagd aan een vrouw die naast ons zat op het bankje op het station en ook zij zei dat dit de goede trein zat. We zaten dit keer tweede klas, omdat de airconditioning- class 1, 2 en 3 allemaal waren uitverkocht. Ergens was dit wel leuk, want hier kon het raam tenminste open, maar echt ieaal was het niet, aangezien we hier veel aangekeken werden (eigenlijk non-stop. Ik kan het wel hebben. Ik negeer het gewoon, maar Sarah heeft zich de hele reis op lopen eten..).

Na een paar uur kwam de conducteur en kwamen we erachter dat we in de verkeerde trein zaten.. Echt, hoe is het mogelijk! Nota bene van hetzelfde spoor, rond dezelfde tijd en met dezelfde eindbestemming.. Welkom in India.. Gelukkig mochten we van de conucteur in eze trein blijven, omdat overstappen te lastig zou worden. Dit was alleen wel de stoptrein, waaroor de reis 3 uur langer duurde.. We zijn 10 uur onderweg geweest en kwamen aan op een station ver van alle hotels vandaan.

Op Calcutta station staan er allemaal gele taxi's op klanten te wachten en na eindeloos afdingen voor een reelijke prijs (nou ja, redelijk.. voor Indiase begripen best veel nog, maar goed..) een rit naar het hotel kunnen regelen. Het hotel hebben we de vorige dag niet te pakken kunnen krijgen, dus het was een beetje op hoop van zegen.. Ondanks dat de taximan dit niet wist, probeere hij ons tot vijf keer toe een ander hotel aan te smeren (logisch, hij krijgt ere en vette commissie voor). Ik werd hier helemaal gek van en na een paar keer aardig afwijzen sprong ik uit mijn vel en zei ik heel kwaad dat hij gewoon moest doen wat hem gevraagd werd en dat we absoluut geen andere hotel wilde en dat we geen problemen hadden met slechte service en dergelijke (wat hij beweerde over ons hotel). Maar toen ik dat allemaal zei verstond hij ineens geen Engels meer..

Uiteindelijk gelukkig in goede orde bij het hotel aangekomen en het was allemaal prima! NIks geen slechte service o.i.d. Welkom in Kolkatta..

Dag 33 (24-11):

Vandag op tijd opgestaan om visum te regelen voor Bangladesh. We gokken erop dat we hierna India weer in komen. Het is een supervaag verhaal van het kan wel- het kans niet- het kan wel- het kan niet.. Maar we hebben tenslotte een double entry dus het lijkt on stug dat het niet kan., Tijdens het invullen van het visum formulier met een Engelse gast in contact gekomen met de onwijs Britse naam: Ben Johnson.. Na het inleveren van het formulier kregen we te horen dat we om stipt 10.30 uur verwacht werden bij het consulaat voor een 'interview'.. En we MOESTEN beslist stipt op tijd komen, anders grote problemen.. Wij met ons goede gedrag om 10.15 uur aanwezig. We zaten op een rijtje. Saar en ik, Ben en een Canadese gast. Het was echt ongelofelijk, want ALLE andere mensen mochten eerst en toen pas wij vieren! Totaal bijna anderhalf uur moesten wachten! Hierna werd ons verteld dat we naar de eerste verdieping moesten. Ook verder geen bordjes enzo, we werden er melig van! Uiteinelijk het goede kantoortje gevonden. Wij naar binnen en ja hoor, we werden verzocht om plaats te nemen en nogmaals te wachten.

Hier lagen 2 boeken op tafel waarvan één alleen een kaft was. De Canadese gast gaf dit aan mij en zei: look at this, really nice book! Ik sloeg het open terwijl Ben en Saar meekeken en we lagen met z'n vieren helemaal dubbel van het lachen (dat krijg je na twee uur wachten..). Toen kwam er iemand naar ons toe die boos zei dat we niet mochten lachen.. Dit maakte de situatie er niet beter op en we probeere ons krampachtig in te houden. Ondertussen was de belangrijke man met wie we het gesprek zouden hebben, druk in gesprek aan de telefoon en was hij constant aan het lachen.. Het leven in oneerlijk..

Na nog een tijd lang wachten moesten Sarah en ik plaats nemen. Na een gesprekje over waarom en hoe lang we naar Bangladesh wilde, besloot hij dat hij ons wel een visum wilde geven. Gelukkig ? Wel nadat hij een hele slechte grap had gemaakt over Ben. Hij vond dat Ben op de foto's net een vrouw leek en moest hier dan ook hartelijk om lachen.. Ook moest hij om iets anders heel hard lachen maar ik weer nog steeds niet waar dat nou om was.. Ten slotte moesten we 2100 roepies per person betalen. Dit is iets meer dan 30 euro. Dat was fijn, want het verschilt erg per land. De Canadees moest 2400 roepies betalen en Ben maar liefst 2800! Dit komt neer op bijna 45 euro! Tussendoor kwam er iemand langs ie twee keer zijn handtekening nodig had. Zijn gezicht ging gelijk op strak, hij keer ons bloedserieus aan en zei met een ijzeren stem: Just wait! This is REALLLLLLLY important! Jaja, hij vond zichzelf heel wat.. Gelukkig konden we na drie lange uren eindelijk onze weg vervolgen!

Hierna hebben we gegeten (bij de Subway!) en hebben we eindeloos met een aantal taxi- gasten moesten onderhandelen om ons voor een normale prijs bij een booking- centre te brengen. Hier hebben we bus- tickets geboekt voor naar Bangladesh. Trein kon niet, want daar heb je je pasoort voor nodig en die konden we pas de volgende dag om 17.00 uur ophalen. De prijs voor de bus is 1000 roepies (iets minder dan 15 euro) pp en de terugweg is dezelfde prijs. Heel netjes voor een reis van 12 uur!

Hierna zijn we terug gegaan naar het hotel en heb ik mijn was afgegeven. De kleine dingen was ik op de hand, de grote dingen laat ik wassen. Al zijn mijn standaarden hier wel veranderd! Stinkt het niet? Dan kan het nog wel een dag! ;-)

Hierna weer bij de Subway avondeten gegeten, boek gelezen en gaan slapen.

Dag 34 (25-11):

Vandaag van kamer gewisseld. Het is nog maar één dag, maar onze ruggen zijn letterlijk gebroken door het keiharde matras! Verder de dag een beetje relaxed tv gekeken, begonnen met de backpack inpakken ed. Verder heb ik nog twee harembroeken gekocht. Lekker licht en luchtig! Om 16.15 uur hadden we met Ben afgesproken om gezamelijk de Visa op te gaan halen. Hier weer zelfe liedje.. Wij buitenlanders (De Canadees, Ben, Saar en ik) moesten een half uur wachten omdat wij van een ander iemand ons paspoort terug krijgen..

Hiena (alweer!) bij de Subway avond gegeten, laatste boodschappen gedaan en naar het Internetcafe. Hier hebben Ben, Sarah en ik geprobeerd om een hostel te boeken voor morgen in Dhaka (hoofstad Bangladesh) maar dat lukte niet en leek erg duur dus we hebben besloten het met z'n drietjes morgen zelf in de stad te proberen. We vertrekken morgen om 06.00 uur en komen als het goed is rond 18.00 uur aan. Ik hoop dat het goed gaat en dat de controles bij de grens een beetje vlot gaan (hier hadden we al horrorverhalen over gehoord!)!

In Dhaka willen we de Sunderbans bezoeken (mangrovebos met de laatste grote groep koningklijke Bengaalse tijgers) en als het goed is komen we de 30ste weer gezon en wel aan in Calcutta (hopelijk gezonder dan nu want ben alweer 2 dagen aan de diarree.. Zucht..).
Ik probeer zo snel mogelijk weer te bloggen!

Groetjes,

Lara