Eindelijk de foto's online!

Hoi allemaal,

Het heeft wat tijd gekost, maar nu heb ik dan toch alle foto's uitgezocht en heb ik deze teruggebracht tot een selectie van 200. Deze heb ik net online gezet plus de beschrijvingen toegevoegd.

Ik hoop dat jullie ze mooi vinden en dat jullie het leuk vonden om mijn blog te volgen. In ieder geval iedereen die heeft gereageerd op mijn blogs: heel erg bedankt en.. Hopelijk tot mijn volgende reis ;-)

Groetjes,

Lara

India, dag 40 t/m 53

Hier mij verslag vande reisdagen 40 t/m 53!

Dag 40 (01-12):

Vandaag met Indigo naar Thiruvananthapuram gevlogen. Vlucht ging goed; het concept lijkt erg veel op easyjet (dus standard geen eten, maar je kan wel noedels en snacks kopen aan boord) maar dan wel met vaste zitplaatsen. We hadden na 2,5 uur een tussenstop en daarna gingen we vrij vlot weer de lucht in. We hadden dan ook geen vertraging. Het was onze eerste binnenlandse vlucht en een paar dingen vielen mij op: 1- De baggage gaat voor het inchecken door de x-raycontrole! Daarna wordt het slot verzegeld en kan je doorlopen naar de incheckbalie. 2- De binnenlandse vluchten vertrekken vanaf een afgesloten gedeelte van de internationale luchthaven. 3- Nadat je je bagage van de band af hebt gehaald kan je gelijk naar buiten lopen.. Niks geen douane ofzo..

Aangekomen in Thiruvananthapuram hebben we een prepaidtaxi geboekt naar het hotel. Dit was ideaal! Gemakkelijk, snel en geen gedoe en onderhandelen over de prijzen! Gewoon een tabel met een vast tarief; heerlijk!

Het hotel was geweldig! Ruime kamer, schoon, airconditioned.. Alleen geen warm water (niet dat het warme water het niet deed, nee, er was gewoon geen warm- waterkraan :-P) Toch jammer.. Wel fijn dat het ontbijt bij de prijs inbegrepen zat.

Hierna zijn we naar een internetcafe geweest om mail te checken om het Chinese meisje, wat ik bij de Taj Mahal heb ontmoet, weer te kunnen ontmoeten in Kerala. Bleek nog een heel gedoe te zijn omdat het adres van het hotel waar zij zat, niet te vinden was! Toen we naar buiten liepen op weg naar het internetcafe, regende het! De eerste keer in onze hele reis! Maar, omdat het zo warm was (33 graden), voelde het heel drukkend aan.. Niet fijn.. Hierna hebben we nog echte Chai gedronken, zijn we ergens gaan eten waar de vlammen uit onze oren sloegen en zijn we op tijd gaan slapen na een koude douche.

Dag 41 (02-12):

Vandaag eerst ontbijt gehad bij het hotel. Rare curryprutjes maar op zich wel te doen.. Die Indiase mensen blijven vage ontbijtdingen hebben! Hierna nog even naar internetcafe geweest om te kijken of het Chinese meisje al had gereageerd met het adres van het hotel, maar helaas.. Hopen dat de locals in Kerala het hotel zouden kennen!

Hierna een taxi geregeld naar Kerala; een mooie rit van ongeveer 45 minuten langs miljarden palmbomen. Aangekomen in Kerala kende niemand het hotel, dus uiteindelijk maar naar een guesthouse gegaan (weer zonder warm- water- kraan, maar wel goede prijs) vlakbij het strand (twee minuten lopen). De stranden waar we vlakbij zaten waren 'Eve's beach' en het erg bekende 'Lighthouse beach' (erg mooie standen in een soort baai van rotsen). Vanuit daar zou ik haar blijven mailen om een plek af te spreken om elkaar weer te ontmoeten.

De rest van de middag hebben we doorgebracht op de boulevard en in de avond hebben we gegeten in een restaurantje, op de 'rooftop' (echt vet populair word hier in India; rooftop- restaurant) vanwaar we de zonsondergang hebben gezien. In het restaurant raakten we aan de praat met een gepensioneerd Brits stel: Angie en Dan. Zij waren aan het rentenieren en hadden in Engeland en in Kerala een huis en vlak bij hun huis hier in Kerala ook nog een cottage. Normaal is deze voor ons te duur, maar omdat hij nu leegstond, wilde ze hem wel aan ons verhuren voor omgerekend net geen negen euro per dag! Met twee aparte slaapkamers, een woonkamer, een keuken, een eetkamer, een badkamer (met warm water!), en apart toilet en een eigen terras! Het enige nadeel was dat het 10/15 minuten lopen was van het strand.. We konden morgenochtend al komen dus dat was leuk!

Ondertussen was ik erachter gekomen waar het hotel zat waar het Yoyo ( het Chinese meisje) zat. We hebben haar gevonden en het was een leuk weerzien!

Dag 42 (03-12):

Vandaag zijn gewisseld van Guesthouse naar cottage. Het is inderdaad wat verder lopen (op de terugweg heuveltje op.. Pff..) maar wel superrelaxed! Er zat wel een gi-gan-ti-sche spin in Saar's kamer! Zo groot als mijn hand! Gelukkig weten te vangen en een mooi nieuw huis gegeven achter een hoge muur! In de avond hebben we gegeten met Yoyo en haar kamergenoot, de Thaise Pol. Was erg gezellig!

Dag 43 (04-12):

Vandaag weer een relaxed dagje, doorgebracht samen met Yoyo en Pol. Dit keer meer zon gehad. Hierdoor zijn mijn schouders verbrand (3 uur gezwommen in de zee..) en Saar's hele rug! Verder nog een vage soldaat meegemaakt die heel graag met met mij op de foto wilde en indruk probeerde te maken door op zijn knieen viool te spelen.. Schattig, maar helaas voor hem heb ik de liefde van leven ALLANG gevonden! In de avond hebben we weer met zijn vieren gegeten.

Dag 44 (05-12):

Vandaag in de ochtend voor de eerste keer zelf ontbijt gemaakt aangezien we nu een keuken hadden! We hadden eitjes gekocht, ontbijtgranen, mangosap etc. Was erg lekker! Ook hebben we vandaag voor de laatste keer gelunched met Yoyo en Pol en afscheid genomen. Wel jammer, maar we hebben beloofd elkaar nog eens op te zoeken! In China, of in Nederland, ik ben benieuwd! Vandaag hadden we nog een toer naar de backwaters en daarna backpacks inpakken en de volgende dag om 09.00 uur vertrekken naar het vliegveld voor de vlucht naar Mumbai!

De backwaters waren erg mooi! Het is een rivier met kleine zijwatertjes met heeeeeeeel veel palmbomen en aan het einde een strand. De foto's zeggen genoeg (volgen later)! We hebben op een 'floating restaurant' onder het genot van 'iets met kaas' de zonsondergang gezien. Was wel mooi maar de backwaters zelf waren indrukwekkender dan de zonsondergang.. Hierna weer terug naar de cottage en de tassen ingepakt.

Dag 45 (06-12):

De volgende dag hadden we weer (en voor de laatste keer) zelfgemaakt ontbijt! Hierna vertrokken naar de luchthaven voor de vlucht naar Mumbai (waar we veeeel te vroeg waren maar dat geeft niet. Beter 3,5 uur te vroeg dan 1 minuut te laat)! Hierna weer tas door x-raycontrole, inchecken en wachten voor de beveiliging. Overigens wel grappig, er is hier in India bij de controle een aparte rij voor vrouwen. De metaaldetectorpoortjes gaan namelijk standaard af en bij de vrouwenrij is er een soort douchehokje met gordijntjes waarbinnen je met een handmetaaldetector nog een keer gecontroleerd wordt (wat niet serieus te nemen is, want dat ding gaat steeds af maar ze controleren niet waarvan..).

De vlucht ging prima. De airline was Jet airways en hier kregen we we een maaltijd aan boord. Ik zat bij het raam en toen we gingen dalen zag je heel duidelijk de sloppenwijken van Mumbai. Ze liepen letterlijk tot aan de rand van het vliegveld. Ik heb er foto's van; die zet ik zo snel mogelijk op mijn blog!

Aangekomen op het vliegveld weer een prepaid- taxi genomen. De chauffeur was erg chagrijnig en kon de weg niet vinden. Uiteindelijk heft hij ons nog op de verkeerde plek afgezet ook! Maar goed, na vijf minuten lopen vanaf daar waren we bij ons Guesthouse. Mumbai is een ontzettend dure stad! Ze staan niet voor niets bekend als de duurste stad van India. Dit Guesthouse is de goedkoopste die er te vinden valt (iets Christelijks..) en het is 45 euro per dag!! Dit is dan wel inclusief ontbijt en avondeten en.. De douche was warm!

Na het avondeten ging het bij mij mis.. Ik voelde mij helemaal niet goed en tegen middernacht kwam alles wat ik had gegeten er acuut weer uit. Hierna voelde ik mij nog steeds niet goed en gedurende de verdere uren heb ik nog twee keer overgegeven en tevens had ik (jaja, voor de 9de keer inmiddels..) diaree.. Hierdoor heb ik ook mijn malariatabletten niet binnen kunnen houden.. Hierna ben ik zo goed als in slaap gevallen.

Dag 46 (07-12):

De ochtend begon zonder ontbijt. Ik voelde mij nog steeds extreem misselijk en het laatste waar ik aan moest denken was eten.. Ik heb temperatuur opgenomen en ik had op een graad na, verhoging ipv koorts.. Sarah heft water voor mij gekocht en heb de hele dag in bed doorgebracht met het kijken naar een slechte Bollywoodfilm, slapen, raar dromen en mij vooral heel erg naar voelen L Dit was de slechtste dag tot nu toe, de dag dat ik graag veilig thuis in mijn eigen bedje had willen liggen!

Dag 47 (08-12):

Vandaag voelde ik mij iets beter! Nog steeds niet optimaal, maar omdat we nog niets van Mumbai hadden gezien en we morgenochtend alweer zouden vertrekken, hebben we toch een (klein) rondje Mumbai gedaan. We hebben onder andere de India gate van Mumbai gezien.

Hierna zijn we naar de toeristeninformatie gegaan voor tour door de sloppenwijken en het regelen voor eerst nacht hotel voor in Goa, aangezien we daar om 23.00 aan zouden moeten komen. Bij de toeristeninformatie waren ze kortaf en niet echt meewerkend. Toer door de sloppenwijken boden ze niet aan en een hotel wilde ze niet regelen omdat ze onafhankelijk zijn.. Dat waren de andere toeristeninformatiepunten ook, maar zij wilde ons tenmionste wel helpen.. Uieindelijk wilde ze wel een hotel boeken, maar die was erg duur en dat hebben we maar niet gedaan. Teleurgesteld liepen we maar weer naar buiten.

Het volgende wat we hebben gedaan is een internetcafe geboekt en zelf maar een hotel voor de eerste nacht geboekt, volgens de omschrijving slechts 2,2 km van het treinstation waar we aan zouden gaan komen.

Hierna zijn we teruggegaan naar het hostel, hebben we wat gegeten (soep en droge rijst voor mij) en zijn we gaan slapen.

Dag 48 (09-12):

Vandaag met een taxi naar het station gebracht en vanaf daar 11,5 uur met de trein naar Goa. De reis ging voorspoedig en we kwamen vrijwel op tijd aan. Bij het station in Goa stond ons een onaangename verrassing te wachten! Het bleek dat het hotel helemaal niet 2,2 km van het station af lag, maar 60..! Het was gelukkig wel in de goede richting (noordelijke richting en daar wilde we de dag erna dan ook heen, het rustigste strand van Goa: Mandrem beach). Het hotel was tevens met de reservering al betaald met credit- card, dus veel keus hadden we niet..

We hebben uiteindelijk een tuktuk weten de regelen voor een redelijke prijs, al was het alsnog best duur im verband met nachttarief. Het was een rit van 1,5 uur en na inchecken en douchen lagen we uiteindelijk rond 01/30 uur in bed.

Dag 49 (10-12):

De volgende dag zijn we om 08.30 uur opgestaan. Hierna ontbeten (zat bij de hotelprijs inbegrepen) en daarna zijn we met de taxi vertrokken naar Mandrem beach. Hier wilde we graag een coco- hut als onderkomen en we hebben uiteindelijk de coco- hutten- verhuurdster gevonden die in de Lonely Planet stond. Hier een coco- hut bij de rivier weten te regelen (3 minuten lopen van het strand) met een eigen badkamertje voor slecht 500 roepies (7,35 euro) per nacht! Oke, het water is lauw in plaats van warm maar dat is alleen maar goed aangezien het hier best warm is (35 graden in de schaduw)!

Verder hebben we niet veel gedaan. Alleen een beetje rondgelopen, wat kleine dingetjes gekocht (water etc.) en met zonsondergang bij het restaurantje op het strand gegeten.

Dag 50 (11-12):

Vandaag de eerste, echte, volledige dag op het strand in Goa.Over wat we hebben gedaan kan ik heel kort zijn: HE-LE-MAAL niets! Op het strand gelegen, drie keer gegeten en een beetje gezwommen. Echt heel erg relaxed! Al is het niet helemaal niets, want Saar heft nog een shirt gekocht om in te zwemmen in verband met het vervellen van de verbrande plekken op haar rug.Ook hebben we bij de eigenaresse van de de coco-hut een tour geregeld naar de Dudhsagar- watervallen.

Dag 51 (12-12):

Vandaag 1,5 uur over het strand gelopen op zoek naar de enige ATM in de buurt, namelijk bij het strand van Arambol, een strand noordelijker. Na 1,5 uur zwoegen, bleek de ATM buiten werking te zijn; het geld was op en zou de volgende dag pas bijgevuld worden.... Dat was echt een slecht moment.. Gelukkig een taxi gevonden die ons naar een andere ATM heeft gereden dus godzijdank toch nog geld weten te scoren. De ATM's zijn hier zeer dun gezaaid!

Hierna weer gerelaxed op het strand. Hier hebben we een Amerikaans en een Zuid- Afrikaans meisje ontmoet (blijft leuk, Nederlands/ Afrikaans praten met elkaar!) die beide als zuster werkten in Saoedi- Arabie en 54 vakantiedagen per jaar hebben..!! Ik wil daar heen!

Verder pizza gegeten(!!) en op tijd naar bed in verband met morgen vroeg opstaan voor de watervallentour.

Dag 52 (13-12):

Vandaag tour naar Dudhsagar- watervallen. Het was eerst 1,5 rijden, daarna een jeep delen met drie andere mensen en 45 minuten door de wildernis rijden waarbij we hobbeldebobbel gingen. Echt een wonder dat de jeep nog heel is, wat een weg! Onderweg ook nog 3 rivieren overgestoken (lees, hard doorheen gereden), dat was erg leuk! Jammer alleen dat er op de plek van mijn voeten een gat in de onderkant van de auto zat..

Hierna een stukje (ongeveer 20 minuten) lopen naar het gedeelte waar je mooie uitzichtspunten op de rivier had. Overigens onderweg (weer) veel aapjes gezien. India loopt over van de apen! Ook al een paar zien oversteken onderweg naar de watervallen en elders in India leven ze langs de kant van de weg en in tempels.

De waterval zelf was erg mooi, maar wel erg veel toeristen. Dit is dan ook de redden dat we niet zijn gaan zwemmen. De rest van de rit terug door het wildpark was ook erg mooi!

Hierna zijn we nog naar een 'spice- plantation' geweest waar we hebben gelunched en een rondleiding hebben gehad. Was erg interesant om mee te maken en er waren HELE grote zwart- gele spinnen! Hierna zijn we terug gegaan naar onze coco- hut, hebben we gegeten en toen zat de dag er al weer op! Overigens is het mij vandaag pas opgevallen hoeveel roofvogels er hier in India leven! Je ziet erg vaak en erg veel!

Dag 53 (14-12):

Vandaag de laaste 'echte' relaxdag! Morgen vertrekken we om 11.00 uur vanuit hier naar het vliegveld en zullen we 1,5 dag in een hotel aan het vliegveld zitten, waar we de nacht van vrijdag op zaterdag om 01.30 uur weer zullen vertrekken. Daarom vandaag lekker relaxed ontbijt gegeten, waarna we nog even naar Arambol naar de kleine markt zijn geweest. Hierna nog de laatste dag op het strand doorgebracht, gegeten en nu ben ik hier mijn een- en- laatste blog aan het schrijven..

De foto's zijn helaas niet meer gelukt. Die upload ik zo snel mogelrijk als ik weer in Nederland ben. Ik kom overigens zaterdagmiddag om precies 12.00 uur aan voor de mensen die het willen weten,. Het vluchtnummer weet ik zo snel even niet meer, maar het is de vlucht met Aeroflot vanuit Moskou.

Tot snel allemaal en ik zou het leuk vinden als jullie massaal reageren op dit een- en- laatste blog!

Heel veel groetjes allemaal!

Lara

India en Bangladesh, reisdag 35 t/m 38

Hallo allemaal,

Hier mijn reisdagboek van de dagen 35 t/m 38 waarin we naar Bangladesh zijn geweest!

Dag 35 (26-11):

Vandaag weer om 04.45 uur opgestaan. Om 06.00 uur zou de bus vertrekken en Saar en ik hadden met Ben afgesproken om 05.30 uur bij de bus. We zouden op tijd aangekomen zijn, als de stomme man van de receptie zijn bed (of beter gezegd, zijn slaapzak uitgerold op de bank in de lobby) snel uit was gekomen, maar hij had geen zin om op te staan, hoe de bewaker ook zijn best deed. Pas toen we dreigden gewoon weg te gaan stond hij op want hij zou een probleem krijgen als we onze handtekening niet onder het uitcheck- formulier zouden zetten. Hierdoor waren we uiteindelijk om 05.40 uur bij de bus, dus gelukkig alsnog ruim op tijd.

De bus vertrok goed op tijd. Ik zat bij het raam en heb uitgebreid van uitzicht genoten. Wat er vooral te zien is op de weg: Veel grote vrachtwagens met achterop een bordje 'HORN PLEASE' of 'BLOW HORN', spelende kinderen, stomme koeien die op hun dooie gemak de weg oversteken, toeterende auto's, bussen en vrachtwagens, zelfmoordpogingen van de buschauffeurs om andere bussen in te halen, zelfmoordpogingen van andere weggebruikers om wie- dan- ook- in de halen, gaten in het asfalt (in Bangladesh overigens gewoon gaten in de zandweg), bruggen over water (vooral in Bangladesh) vol met prachtige lotussen(!), heel veel straatverkopers en kraampjes langs de weg.

Aangekomen bij de grens bestond de procudure uit twee onderdelen; India uit en Bangladesh in. Dit klinkt eenvoudig, maar dat is het niet! Er moet namelijk onder andere van bus gewisseld worden! Verder was de procedure als volgt: Een 'drager' van de Indiase kant (met een rood shirt) neemt mijn backpack mee. Eerst in een ontvangsthal best lang moeten wachten. Daarna moest ik naar binnen om een exit- formulier te laten invullen door een man die er achteraf geld voor wil (niet gegeven, vuile hufter! Ik kan écht zelf wel schrijven!). Hierna naar de douane- man die alles nakijkt en zijn departure- stempel in mijn paspoort zet. Hierna naar de poort. Hier kijkt een douane- man alles nog een keer na, waarna ik samen met mijn bagagedrager door de poort ga. Dan ongeveer vijf meter niemandsland waar de bagagedragers de bagage van elkaar overnemen (de Bengaalse bagagedragers zijn te herkennen aan een groen/ rood shirt). De Indiase bagagedrager krijgt een paar roepies (20 maar dat vonden ze te weinig omdat we toeristen zijn. Ja DAAG, meer ga ik écht niet geven!).

Met de nieuwe Bengaalse drager de Bengaalse poort door, waar de douane- man een eerste blik werpt op het paspoort. Hierna door naar het immigratiegebouw waar ik de schok van mijn leven kreeg. De beste man haalde mijn paspoort door de lezer en pats- boem, al mijn gegevens verschenen op zijn scherm.. Weg privacy door die stomme chip in mijn paspoort.. Maar goed, hierna kreeg ik weg mijn arrival- stempel en mocht ik verder. Hierna moest ik een metaaldetector door en werd er nog een keer in mijn paspoort gekeken. Hierna nog een keer aan weer iemand anders en was het mogelijk dat degene wilde dat je je tassen openmaakte. Gelukkig hoefte Sarah en ik dat niet te doen en mochten we door.

Hierna werden we weer naar een wachtruimte gebracht waar we de Bengaalse dragers maar Roepies hebben gegeven aangezien we nog geen Taka's hebben. Ook zij vonden het niet genoeg *zucht* vermoeiend! Na een tijdje werden wij en onze bagage (apart) naar de nieuwe bus gebracht, konden we naar binnen en konden we verder rijden naar Dhaka. Het hele gebeuren heeft uiteindelijk wel 2,5 uur geduurd!)

Tijdens de grensovergang is er wel iets ergs gebeurd. In het paspoort van Ben stond de verkeerde grensovergang. En de 'rules' zijn heeeel erg belangrijk in landen als India en Bangladesh en hij mocht de grens dan ook niet over. Hij moest terug naar Calcuta om bij de ambassade de fout te laten herstellen.... Dit zag hij niet zitten (logisch) en hij voelde zich erg ellendig. Uiteindelijk bleek het 70 km te zijn naar de andere grensovergang (trein- grensovergang) en daar is hij dan ook uiteindelijk met de tuktuk naar toe gegaan. Hoe het is afgelopen weten we (nog) niet.

Bangladesh zelf is verder wel écht heel mooi om te zien! Nog groener als India en heel veel palmbomen, water en rijstvelden! Echt heel mooi! We moesten nog met een boot een grote rivier over maar gelukkig was het windstil en konden we gewoon in de bus blijven dus dit was geen probleem (i.v.m. mijn zeeziekte).

Uiteindelijk zijn we rond 20.00 uur aangekomen in Dhaka. Hier stuitte we op het probleem dat we geen (betaalbaar) hotel konden vinden met een vrije kamer! Uiteindelijk hebben twee jonge, Bengaalse jongens ons hiermee geholpen en zijn we na twee uur zoeken, lopen en een fietsriksja nemen (die zij hebben betaald omdat wij geen Taka's hadden en die ook niet konden pinnen i.v.m. het weekend.. In het weekend (is hier vrijdag en zaterdag) kunnen buitenlanders hier niet pinnen) zijn we aangekomen bij hotel Pacific. De kamer was niet goedkoop (omgerekend 15 euro) maar we hadden weinig andere keus. Hierna zijn we gaan douchen en slapen want we waren erg moe van het vroege opstaan en de busreis.

Dag 36 (27-11):

Vandaag wakker gemaakt door de wekken om 09.00 uur. We waren nog wel moe, maar vandaag wilden we de Sunderbanstour boeken in het hotel. We hebben ons aangekleed, ontbijt gehad en gingen hierna naar de receptie voor het boeken van de toer. In het kort: Manager zou er pas zijn om 14.00 uur. Uiteindelijk konden we pas om 15.00 uur de tour boeken. We zouden het i.v.m. tijd alleen redden als we zowel heen- als terugreis de nachtbus zouden nemen. De 29ste stond namelijk de terugreis naar Calcuta gepland i.v.m. vliegreis op 1 december naar Thiruvananthapuram. We besloten dit te doen, MAAR omdat we niet voor 13.00 uur uitgechecked waren, moesten we wel ook de volgende nacht betalen.. En dit terwijl de manager te laat was! Ik ben erg, erg boos geworden maar hij bleef bij zijn standpunt dat dit de 'rule' was.. Sarah en ik hebben nog bij het busbedrijf gechecked of we misschien vanavond nog terug konden gaan naar India, zodat we daar de Sunderbanstoer konden doen, puur uit principe, maar dit was helaas niet mogelijk. Uiteindelijk dus toch maar geld gepind en de tour in het hotel geboekt, maar wel met veel boosheid. De manager is ons hierop wel een beetje tegemoet gekomen door onze backpacks gratis te 'bewaken' als wij weg waren en ons bij terugkomst gratis te laten douchen in één van de kamers.

De bus zou om 21.00 uur vertrekken dus we wilden in de avond nog iets eten. Heel vaag, maar alle restaurantjes in de buurt waren gesloten terwijl er wel mensen binnen aan het eten waren.. Hmmz.. Toen maar aan de overkant bij 'House of food' gegeten. Heel vaag, klein tentje met maar twee hapjes: broodjes kiphamburger en broodjes kippenbout ;-) Uiteindelijk maar een broodje kippenbout gegeten met een blikje Virgin- cola voor omgerekend één hele euro :-D Hierna met de fietsriskja naar de bus en we zijn op tijd vertrokken naar een plaats in de buurt van Monga, het startpunt van de Sunderbanstour.

Wat tijdens de (weer zelfmoord)reis opviel, was dat er op een bepaald moment een bord langs de weg stond met 'zig zag road' erop. Sarah sliep toen al. Net toen ik me af wilde vragen wat dat bord zou betekenen is de bus twee keer bijna op zijn kant gevallen! 'Zig zag road' wil zeggen een weg met aan de ene kant een grote hobbel en aan de andere kant een diepe kuil! Deze ervaring heeft mij zeker vijf jaar van mijn leven gekost!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! :-l

Dag 37 (28-11):

Vandaag rond 06.30 uur aangekomen in buurt van Monga. Hier stond onze gids (een jonge jongen van 24 jaar) al op ons te wachten. Hier hebben we tot 07.00 moeten wachten op onze taxi en tot het (bus)kantoor open ging om de terugreis naar Calcuta te boeken. De stoelen uitzoeken en het betalen ging gelukkig voorspoedig. Tegelijkertijd kwam de taxi aan, dus goede timing :-) Hierna zijn we met de taxi naar een hotel gegaan, want daar zouden we de lunch ophalen en hierna zouden we doorrijden naar Monga zelf voor de boottocht. De lunch zou bestaan uit rundvlees i.p.v. kip. Daar hadden we om gevraagd omdat koeien hier gelukkig niet heilig zijn (maar wel lekker!).

Na totaal ongeveer 1,5 uur kwamen we aan bij de boot. Met de boot gingen we een klein stukje het Mangrovebos in (ik heb rivierdolfijnen gezien!) waarna we uitstapten en een wandeling van een paar uur hebben gemaakt. Het was net eb en er waren heeeeeeel veel kleine krabbetjes te zien die in en uit hun holletjes gingen! Verder een aantal apen gezien en ik heb twee (zee) slangen gespot! Volgens de gids uniek, want die zie je meestal niet. Verder heeft hij ons 'tigerhouses' laten zien. Kleine, open plekjes midden in het zeer dichte bos waar tijgers op hun gemak hun vers gevangen prooi eten. De tijgers zelf hebben we helaas niet gezien..

Behalve de wandeling door de jungle hebben we nog een kooi gezien met drie apen (de apen die touristen hebben aangevallen worden hier drie maanden in opgesloten en dan weer vrijgelaten) erin en een 'broedplaats' voor krokodillen. Hun aantallen lopen namelijk drastisch terug en door dit fokprogramma hopen ze hun aantal weer op een stabiel punt te krijgen. De krokodillen worden hier (volgens de gids) opgefokt tot ze 20- 30 jaar zijn en hierna uitgezet.

Hierna zijn we nog een wachterstoren beklommen waarvan we een mooi uitzicht hadden. De trap was echter nogal ongelijkmatig en ik maakte op de terugweg een misstap één tree voor het tussenstukje. Hierdoor kwam ik met mijn rechterbeen tussen de treden terecht. Veel pijn deed het niet, dus ik ben er gewoon mee doorgelopen.

Hierna gingen weer weer terug richting de boot, aten we onze lunch (helaas toch kip i.p.v. rundvlees en uiteraard weer pittig..) en zijn we met de boot terug gegaan naar een plek in de buurt van waar we opstapten. Eigenlijk was ik erg teleurgesteld. Ik had grote mangrovebomen verwacht met gigantische wortels en onbegaanbaar terein waar me met een piepklein bootje maar net doorheen konden.. Maar dat bleek dieper het Mangrovebos in te zijn en dat bieden ze niet aan in een ééndaagsprogramma :-( Dat was wel jammer maar ZEKER iets voor een volgende keer!

Ten slotte zijn we nog een klein dorpje in gegaan waar een vrouw ons zag als gasten uit de hemel(?) en ons een speciale groene kokosnoot wilde laten drinken/ het vruchtvlees laten eten. Weigeren is niet de bedoeling, dus gedaan onder toeziend ook van het hele dorp :-P Verder nog een geit en een kuikentje aangeboden gekregen. Al met al een maffe, maar zeker leuke ervaring! Hierna terug naar de taxi.

Na een uur in de taxi waren we weer bij de busopstapplaats. Hier schrok ik, omdat ik de auto bijna niet uitkwam van de pijn in mijn been! Ik had er tijdens het lopen geen last van gehad maar nu, na een uur stilzitten in de auto was mijn been onder mijn knie dik. Ik heb mijn been verder goed gekeken en er waren twee plekken waar het vel vanaf was (net een kapotte blaar) en een aantal blauwe plekken rondom die plekken.. Deze hadden we op de boot al wel ontsmet. Maar ik had nu zo'n pijn dat zitten niet meer ging. Onze gids heeft een pharmacy gezocht, maar die waren pas open vanaf 17.00 uur (het was nu 16.00 uur). Mijn verlosser in nood (ik kon haar voeten wel kussen maar toch niet gedaan) was een vrouw naast mij die pillen bij zich had (500 mg paracetamol met 65 mg codeine) tegen mentruatiepijn, maar ook heel geschikt hiervoor! Na een kwartiertje zakte de pijn gelukkig en kon ik best een uur wachten.

Na een uur naar een pharmacy gegaan (nou ja, stalletje langs de kans van de weg..) en daar kreeg ik zonder doktersrecept of wat, gewoon dyclofinac in mijn handen geduwd met het advies om het na de maaltijd in de nemen en absoluut niet meer dan twee per dag! Oké dan.. Welkom in Bangladesh..

Hierna, na nog eens 5,5 uur wachten (22.40 uur) vertrok de bus richting Dhaka. Eén ding heb ik wel ontwikkeld in India en Bangladesh; geduld! Waar ik in Nederland 10 minuten wachten op de bus al verschrikkelijk vond, vind ik nu vijf uur wachten wel meevallen..!

Dag 38 (29-11):

Vandaag rond 09.00 uur (slechts twee uur vertraging en maar 5 bijna- frontale botsingen)) aangekomen in het hotel en de heeeele dag in- en rond het hotel doorgebracht. Godzijdank is er WiFi en bestaan er boeken :-) Meer hebben we ook echt niet gedaan. Ik ben nog even naar buiten geweest om wat tussendoortjes voor in de bus te halen, maar werd al snel weer nagewezen en nageschreeuwd dus heb dit 'uitstapje' zo kort mogelijk gehouden.. Eindelijk heb ik Roe ook weer even kunnen 'spreken' via whatsapp. Vond het toch wel erg fijn om weer even 'live' contact te hebben!

In de avond weer bij 'house of food' gegeten (dit keer een broodje vegatarisch 'iets' maar was wel lekker!). Was nog goedkoper als de vorige keer, slechts 85 Taka (85 eurocent dus) voor het broodje en een blikje cola! Voor het gemak toch maar 100 Taka gegeven. Toch vreemd dat de andere restaurants weer gesloten waren, terwijl er wel mensen binnen aan het eten waren.. Blijft merkwaardig..

Na het eten nog even met Roe 'gewhatsappt' en kreeg ik een e-mail van Ons Tweede Huis! Ik had hier in Mongolië op de vacature 'begeleider+' gereageerd maar kreeg als reactie dat ze de sollicitatieprocedure niet tot na mijn vakantie op konden schorten en ze hadden op korte termijn al gesprekken gepland. Maar, nu kreeg in een e-mail dat ze mij graag voor een oriëntatiegesprek willen uitnodigen! *Voel me blij* :-) YES! Nu maar hopen op een goede afloop!

Hierna met de fietsriksja naar het busbedrijf voor een derde nacht slapen in de bus (wel goedkoop, maar niet echt bevordelijk voor het algemeen welbevinden. Lees: veel rugpijn en niet echt een uitgerust gevoel hebben). De bus zou om 22.00 uur vertrekken maar vertrok een kwartier vroeger! Gelukkig waren we voor de zekerheid een uur te vroeg vertrokken.

In de bus muziek geluisterd (beter dat het gesnurk van andere mensen) en op naar de grens. Ik was wel zo moe van de afgelopen twee nachten dat ik de pont- overtocht niet eens heb gemerkt! Ook kregen we weer een ontbijt-doos (dit keer met twee boterhammen, een vaag deegding- met- vulling, een ei (met een betonnen schild?! Was niet kapot te krijgen!) en een vies, waterig, zoet spul dat we op de heenweg ook hadden gehad. Dit heb ik maar aan een zwerfster gegeven).

Dag 39 (30-11):

Vandaag om 06.00 uur bij de Bengaalse grens aangekomen. Hier was het een drukte van belang en iedereen gaf geld en wij snapten er niet van.. Uiteindelijk heeft een jonge jongen uit Bangladesh die in India een studie doet ons op sleeptouw genomen. Het bleek dat we 'zomaar ineens' een (onvrijwillige) donatie moesten doen van tenminste 300 Taka. Laat ik nu net alleen 35 Taka hebben voor de bagagedrager. Sarah dacht dat ze het ook niet had maar kwam hier te laat achter.

Uieindelijk tot 07.30 uur moeten wachten tot het geldwisselkantoor open was om roepies voor taka's te wissellen.. Hierna konden we eindelijk onze stempels halen bij de douane. Net als op de heenweg rij na rij en papierwerk na papierwerk. Toen we uiteindelijk om 08.00 uur de Bengaalse grens over waren moesten we weer een immigratieformulier voor India invullen. Hierna kwam het moment van de waarheid.. Konden we nu wel of niet India inkomen met onze dubbel entry.. Nou, er was zelfs niets over gezegd! Het was stempel erop en wegwezen :-) Alle zorgen waren dus gelukkig ongegrond!

Hierna de bus is en toen we vertrokken was het inmiddels 09.00 uur (Bangladesh tijd. 08.30 uur Indiase tijd). We hebben er dus 3 uur over gedaan!

De busreis naar Calcuta ging wel goed. Uiteraard weer bijna 8 frontale botsingen, maar je raakt eraan gewend op één of andere manier.. Om 14.00 uur waren we in Calcuta en vanaf daar was hotel Aafreen slechts vijf minuten lopen. Daarvoor nog even geld uit de muur gehaald. Wisselkoers is top op het moment! De eerste dag betaalde ik voor 10.000 Roepies, 149 euro, nu slecht 143 euro. Dat is toch 2 dagen eten hier ;-) Na het inchecken in het hotel gelijk taxi regeld voor vannacht (02.30 uur, pff, weer geen fijne, lange nacht slapen..), want we vliegen om 05.55 uur naar Thiruvananthapuram (wat ik nu eindelijk vloeiend kan uitspreken :-P) waar we rond 10.00 uur aankomen. De volgende dag gaan we gelijk naar Kerala, want Thiruvananthapuram is duur en saai. Kerala is 'the answer' op Goa. Net zulke mooie witte bounty stranden, maar dan (veel) goedkoper! Yoyo, het Chinese meisje dat ik bij de Taj Mahal heb ontmoet is als het goed is ook daar, dus leuk om haar weer tegen te ontmoeten! Vanaf daar gaan we ook een tocht boeken door het mooie natuurpark vlak in de buurt.

Vandaag ook weer mijn been bekeken en het ziet er aardig toegetakeld uit.. Nog steeds twee plekken zonder vel en daaromheen een aantal blauwe plekken, maar ik heb nu ook aan de zijkant een blauwe plek zo groot dat hij 2/3de van mijn onderbeen bedekt.. Ik hoop dat het over twee dagen weg is (not..) anders krijg ik vast rare blikken op het strand..

Mijn volgende blog komt waarschijnlijk vanuit Kerala of anders vanuit Mumbai! Ik zou het leuk vinden om weer iets van jullie te horen!

Groetjes,

Lara

India, reisdag 29 t/m 34

Hallo allemaal,

Hier mijn reisdagboek van de dagen 29 t/m 34!

Dag 30 (21-11):

Vandaag de dag van ons vertrek uit Varanasi. We moesten om 10.00 uur al uitchecken, dus we hebben de dag doorgebracht met een beetje lezen, internetten en ik heb voor een redelijk bedrag Roeland kunnen bellen. Het was erg fijn om zijn stem weer even te horen! We hebben de middag afgesloten met onze handen in de Ganges; toch even het heilige water aanraken..

In de avond hebben we gegeten op het rooftop restaurant van het hostel. Haroon, de eigenaar van het hostel heeft gedurende de dag een aantal telefoontjes gepleegd en is er zodoende achter gekomen welk bed ik toegewezen heb gekregen. Dat was fijn om te horen, aangezien mijn plaats nog niet bevestigd was..

In de avond zijn we naar het station gebracht. Na weer opnieuw veel moeite gedaan te hebben om de goede trein te vinden hebben we onze plaatsen gevonden. Er zat een politie- inspecteur in de trein die ook naar Gaya moest. Hij heeft ons gewaarschuwd toen we uit de trein moesten. Dit was nog lastig, omat we heel ergens anders in de trein zaten. Maar we zijn allebei op tijd uit de trein gekomen!

In Gaya hebben we de tuktuk (toch nog een rit van ruim 40 minuten..) naar het Guesthouse in Bodhgaya genomen. Daar aangekomen iemand wakker moesten maken door te roepen en te kloppen waarna we gelukkig gelijk naar de kamer mochten en het inchecken morgen konden doen! Om 04.00 uur lagen we dan eindelijk in bed..

Dag 31 (22-11):

Vandaag onze enige dag in Bodhgaya. Morgenochtend om 07.50 uur vertrekt de trein naar Calcutta. Vandaag zijn we naar een tempel gegaan welke op de werelderfgoedlijst staat Eerlijk is eerlijk, hij was erg mooi.. Ook stond hier de boom waaronder Boedha verlicht is geraakt.
Verer hebben we nog een gesprek gehad met 2 jongens die stage liepen bij een organisatie ie zich inzetten voor kansarme vrouwen (vrouwen ie hun man waren verloren. Weduwes worden hier slecht behandeld omdat ze ongeluk zouden brengen). Hun kinderen krijgen hier ook gratis les. We hebben een klein bedrag gegeven om sweaters te kunnen kopen voor de kinderen en we worden persoonlijk op de hoogte gehouden van de ontwikkelingen. Dat is mooi, want ik wilde een lokaal goed doel sponseren.

In de avond hebben we een kaartspel gedaan met een Duitse vrouw mét humor (ja écht!)! Toen ik zei dat ze de eerste Duitser was die ik tegen ben gekomen mét humor, moest ze lachen en zei ze dat dat vast de reden was dat ze het niet zo goed kon vinden met andere Duitsers ;-)

Dag 32 (23-11):

Na een paar uurtjes slaap op (04.45 uur) want de tuktuk zou klaarstaan om 05.30 uur voor onze rit naar het station van Gaya. De reis met de tuktuk ging goed. Op het station aangekomen begon echter weer de ramp van het zoeken naar de juiste trein. Uiteindelijk het goede perron gevonden.

Om 07.30 uur arriveerde er een trein waar duidelijk het bordje Kolkatta op stond. Dit moest de goede trein zijn. Voor de zekerheid nog even gevraagd aan een vrouw die naast ons zat op het bankje op het station en ook zij zei dat dit de goede trein zat. We zaten dit keer tweede klas, omdat de airconditioning- class 1, 2 en 3 allemaal waren uitverkocht. Ergens was dit wel leuk, want hier kon het raam tenminste open, maar echt ieaal was het niet, aangezien we hier veel aangekeken werden (eigenlijk non-stop. Ik kan het wel hebben. Ik negeer het gewoon, maar Sarah heeft zich de hele reis op lopen eten..).

Na een paar uur kwam de conducteur en kwamen we erachter dat we in de verkeerde trein zaten.. Echt, hoe is het mogelijk! Nota bene van hetzelfde spoor, rond dezelfde tijd en met dezelfde eindbestemming.. Welkom in India.. Gelukkig mochten we van de conucteur in eze trein blijven, omdat overstappen te lastig zou worden. Dit was alleen wel de stoptrein, waaroor de reis 3 uur langer duurde.. We zijn 10 uur onderweg geweest en kwamen aan op een station ver van alle hotels vandaan.

Op Calcutta station staan er allemaal gele taxi's op klanten te wachten en na eindeloos afdingen voor een reelijke prijs (nou ja, redelijk.. voor Indiase begripen best veel nog, maar goed..) een rit naar het hotel kunnen regelen. Het hotel hebben we de vorige dag niet te pakken kunnen krijgen, dus het was een beetje op hoop van zegen.. Ondanks dat de taximan dit niet wist, probeere hij ons tot vijf keer toe een ander hotel aan te smeren (logisch, hij krijgt ere en vette commissie voor). Ik werd hier helemaal gek van en na een paar keer aardig afwijzen sprong ik uit mijn vel en zei ik heel kwaad dat hij gewoon moest doen wat hem gevraagd werd en dat we absoluut geen andere hotel wilde en dat we geen problemen hadden met slechte service en dergelijke (wat hij beweerde over ons hotel). Maar toen ik dat allemaal zei verstond hij ineens geen Engels meer..

Uiteindelijk gelukkig in goede orde bij het hotel aangekomen en het was allemaal prima! NIks geen slechte service o.i.d. Welkom in Kolkatta..

Dag 33 (24-11):

Vandag op tijd opgestaan om visum te regelen voor Bangladesh. We gokken erop dat we hierna India weer in komen. Het is een supervaag verhaal van het kan wel- het kans niet- het kan wel- het kan niet.. Maar we hebben tenslotte een double entry dus het lijkt on stug dat het niet kan., Tijdens het invullen van het visum formulier met een Engelse gast in contact gekomen met de onwijs Britse naam: Ben Johnson.. Na het inleveren van het formulier kregen we te horen dat we om stipt 10.30 uur verwacht werden bij het consulaat voor een 'interview'.. En we MOESTEN beslist stipt op tijd komen, anders grote problemen.. Wij met ons goede gedrag om 10.15 uur aanwezig. We zaten op een rijtje. Saar en ik, Ben en een Canadese gast. Het was echt ongelofelijk, want ALLE andere mensen mochten eerst en toen pas wij vieren! Totaal bijna anderhalf uur moesten wachten! Hierna werd ons verteld dat we naar de eerste verdieping moesten. Ook verder geen bordjes enzo, we werden er melig van! Uiteinelijk het goede kantoortje gevonden. Wij naar binnen en ja hoor, we werden verzocht om plaats te nemen en nogmaals te wachten.

Hier lagen 2 boeken op tafel waarvan één alleen een kaft was. De Canadese gast gaf dit aan mij en zei: look at this, really nice book! Ik sloeg het open terwijl Ben en Saar meekeken en we lagen met z'n vieren helemaal dubbel van het lachen (dat krijg je na twee uur wachten..). Toen kwam er iemand naar ons toe die boos zei dat we niet mochten lachen.. Dit maakte de situatie er niet beter op en we probeere ons krampachtig in te houden. Ondertussen was de belangrijke man met wie we het gesprek zouden hebben, druk in gesprek aan de telefoon en was hij constant aan het lachen.. Het leven in oneerlijk..

Na nog een tijd lang wachten moesten Sarah en ik plaats nemen. Na een gesprekje over waarom en hoe lang we naar Bangladesh wilde, besloot hij dat hij ons wel een visum wilde geven. Gelukkig ? Wel nadat hij een hele slechte grap had gemaakt over Ben. Hij vond dat Ben op de foto's net een vrouw leek en moest hier dan ook hartelijk om lachen.. Ook moest hij om iets anders heel hard lachen maar ik weer nog steeds niet waar dat nou om was.. Ten slotte moesten we 2100 roepies per person betalen. Dit is iets meer dan 30 euro. Dat was fijn, want het verschilt erg per land. De Canadees moest 2400 roepies betalen en Ben maar liefst 2800! Dit komt neer op bijna 45 euro! Tussendoor kwam er iemand langs ie twee keer zijn handtekening nodig had. Zijn gezicht ging gelijk op strak, hij keer ons bloedserieus aan en zei met een ijzeren stem: Just wait! This is REALLLLLLLY important! Jaja, hij vond zichzelf heel wat.. Gelukkig konden we na drie lange uren eindelijk onze weg vervolgen!

Hierna hebben we gegeten (bij de Subway!) en hebben we eindeloos met een aantal taxi- gasten moesten onderhandelen om ons voor een normale prijs bij een booking- centre te brengen. Hier hebben we bus- tickets geboekt voor naar Bangladesh. Trein kon niet, want daar heb je je pasoort voor nodig en die konden we pas de volgende dag om 17.00 uur ophalen. De prijs voor de bus is 1000 roepies (iets minder dan 15 euro) pp en de terugweg is dezelfde prijs. Heel netjes voor een reis van 12 uur!

Hierna zijn we terug gegaan naar het hotel en heb ik mijn was afgegeven. De kleine dingen was ik op de hand, de grote dingen laat ik wassen. Al zijn mijn standaarden hier wel veranderd! Stinkt het niet? Dan kan het nog wel een dag! ;-)

Hierna weer bij de Subway avondeten gegeten, boek gelezen en gaan slapen.

Dag 34 (25-11):

Vandaag van kamer gewisseld. Het is nog maar één dag, maar onze ruggen zijn letterlijk gebroken door het keiharde matras! Verder de dag een beetje relaxed tv gekeken, begonnen met de backpack inpakken ed. Verder heb ik nog twee harembroeken gekocht. Lekker licht en luchtig! Om 16.15 uur hadden we met Ben afgesproken om gezamelijk de Visa op te gaan halen. Hier weer zelfe liedje.. Wij buitenlanders (De Canadees, Ben, Saar en ik) moesten een half uur wachten omdat wij van een ander iemand ons paspoort terug krijgen..

Hiena (alweer!) bij de Subway avond gegeten, laatste boodschappen gedaan en naar het Internetcafe. Hier hebben Ben, Sarah en ik geprobeerd om een hostel te boeken voor morgen in Dhaka (hoofstad Bangladesh) maar dat lukte niet en leek erg duur dus we hebben besloten het met z'n drietjes morgen zelf in de stad te proberen. We vertrekken morgen om 06.00 uur en komen als het goed is rond 18.00 uur aan. Ik hoop dat het goed gaat en dat de controles bij de grens een beetje vlot gaan (hier hadden we al horrorverhalen over gehoord!)!

In Dhaka willen we de Sunderbans bezoeken (mangrovebos met de laatste grote groep koningklijke Bengaalse tijgers) en als het goed is komen we de 30ste weer gezon en wel aan in Calcutta (hopelijk gezonder dan nu want ben alweer 2 dagen aan de diarree.. Zucht..).
Ik probeer zo snel mogelijk weer te bloggen!

Groetjes,

Lara

India, reisdag 26 t/m 29

Hallo allemaal,

Hier dan een blog vanuit Varanasi, de stad beroemd om zijn lijkenverbrandingen aan de oever van rivier de Ganges.

Dag 26 (17-11):

Vandaag de dag van mijn verjaardag! Saar heeft 's ochtends een heel scala aan happy birthday- liedjes gezongen en een klein marmeren olifantje gegeven die veel liefde, geluk en 'blijheid' moet geven. Hierna kreeg ik een brief namens Iris en Saar dat ik zelf een cadeau mag uitzoeken :-) We hebben deze dag rustig aan gedaan. 's Avonds zouden we met de trein naar Varanasi vertrekken. We hebben onze kleren gewassen en onze spullen ingepakt. 's Avonds hebben we bij het restaurant 'Friends' een pizza gegeten. Het was een uitdaging om er te komen! De man van de fietsriksja kon het niet vinden. Pas na 3x rondvragen hebben we het gevonden.. De pizza zelf was niet echt heel lekker.. Klein, met een dikke, kleffe bodem en erg pittig (zoals bijna alles hier..) en met superveel uien! Ze hadden ook niet echt veel keuze. Maar evengoed was het idee leuk ;-)

De terugweg naar het hotel was een regelrechte ramp.. We vroegen deze fietsrisksja- man of hij het hotel kende en hij zei ja. Uiteindelijk kwamen we uit bij een soort markt en wisten wij niet waar we waren en de man van de fietsriksja wist niet waar we heen moesten. Na veel boosheid en dreigementen van mij om uit te stappen heeft hij, na meer dan een uur de weg naar het hotel gevonden. Ik weigerde hem meer dan 20 roepies te betalen; hetzelfde bedrag als de heenweg naar het restaurant. Hij wilde natuurlijk meer want we waren de halve stad doorgereden, maar dat was niet onze fout. Uiteindelijk heeft een fruitverkoper de boel gesust en konden we weglopen. Hierna spullen uit hotel gepakt, betaald en naar het station gegaan.

Het reizen met de (nacht)trein is hier prima, al is het erg lastig dat ze geen stations ofzo omroepen.. Je weet dus niet wanneer je uit moet stappen en moet er maar op vertrouwen dat de mensen in de trein je op tijd waarschuwen.. Gelukkig is dit al 2x goed gegaan! Om 21.10 uur stapten we op de trein. Op naar Varansi!

Midden in de nacht (rond 02.30 uur) kwamen we aan op het station van Varanasi. Hier begonnen de problemen.. Het hostel wat we van tevoren hadden gereserveerd zou een tuktuk sturen, maar deze was in geen velden of wegen te bekennen. Uiteindelijk was een tuktukchauffeur van één van de tuktuks op het station zo aardig om het hostel voor ons te bellen. Er nam niemand op, dus we besloten met hem mee te rijden naar het hostel.

Op 5 minuten lopen van het hostel konden we niet meer verder omdat het weggetje versperd werd door slapende koeien. We moesten de rest dus lopen. Bij het hostel aangekomen was deze hartstikke dicht. Ook na nog een keer bellen werd er niet opengedaan (we konden de telefoon binnen wel over horen gaan). Over het algemeen is het niet aan te raden om tuktukchauffeurs naar een hotel/ hostel te vragen omdat zij je dan ergens heen brengen waar zij commissie voor krijgen. Onze tuktukchauffeur verstond echter dat ik dat tegen Sarah zei en hij zei dat hij een leuk hostel wist voor dezelfde prijs als dit hostel. Daar toch maar heen gegaan, aangezien het midden in de nacht was. Hij zei ook dat als het ons net beviel, we niet hoeften te betalen voor de tuktuk- rit!

Aangekomen bij dit tweede guesthouse, leek het in eerste instantie een klein, maar oké hostel te zijn. De kamer die we kregen was klein, eenvoudig maar heel erg schoon! Wel een erg hard matras. We konden de vlgende dag vor een andere kamer (boven) kiezen. We hebben hier onze was opgehangen (want deze was nog een beetje nat) en we zijn gaan slapen.

Overigens, gisteren dus voor het eerst een Big Mac gegeten hier in India. Het broodje is hetzelfde, maar het vlees is anders en de saus ook, want ALLES is hier pittig en daar voldoet onze Nederlandse Big Mac- saus natuurlijk niet aan..

Dag 27 (18-11):

Vandaag na het wakker worden eerst naar het roof- top restaurant van het hostel gegaan om ontbijt te bestellen. De prijzen zijn echt heel goed! Een ontbijt bestaande uit cornflakes, toast met boter, jam of honing, thee en 'two eggs any style' voor slechts één euro en een paar cent! We zijn wel anders gewend in ho(s)tels! Hier gegeten en gepraat met de eigenaar van het restaurant (zelfde man de ons vannacht verwelkomde. Hij gaf ons gratis info over de stad en tips wat- en hoe te doen. Want je moet Varanasi niet zien, maar beleven (achteraf bleek dit inderdaad ook echt zo te zijn!)!

Na het eten zijn we van kamer gewisseld. Hier zijn de matrassen zachter, de kamer is groter met 2 ramen en we hebben een 'echt' toilet i.p.v. een Frans 'gat in de grond'. In de avond bij zonsondergang hebben we een boottocht over de Ganges gemaakt. Hier hebben we ook de crematies gezien op de oever van de Ganges. Het is niet luguber en het stinkt ook niet. Er wordt namelijk veel hout gebruikt, dus je ruikt alleen de geur van kampvuur. Hierna hebben we gegeten in het rooftop- restaurant en zijn we nog even gaan slapen, want we hebden een druk programma morgen! Overigens zijn we erg tevreden over dit hostel! Als ik ooit nog eens terug ga naar Varanasi wil ik hier weer heen :-)

Dag 28 (19-11):

Na vijf uurtjes slaap werden we bruut door de wekker wakker gemaakt (04.45 uur). Vandaag zouden we namelijk beginnen met een boottocht met zonsopkomst. De Ganges zou dan heel mooi verlicht zijn. Nou, niet dus, eerste dag van dichte mist.. We hebben op een grote witte waas na, dan ook bijna niets gezien..!

Hierna terug naar het hotel om te ontbijten. Voor vandaag stonden een paar tempels in Varanasi op het programma en zouden we over het universiteitsterein rijden om te zien hoe dat er hier uit ziet (vooral erg groot en de hoogleraren wonen in huizen op de campus!). De tempels vielen nogal tegen.. Na de prachtige Boedhistische tempels in Mongolië vallen de (veelal Hindoeïstische) Indiase tempels hier in het niet. Wat wel grappis was, was dat bij één van de tempels die op het universiteitsterein stond, vier studentes van onze leeftijd stonden. We raakte met ze in gesprek en ze vroeger waarom we in vredesnaam in de zon zaten! Daar zouden we bruin van worden terwijl we juist 'zo'n mooie witte huid' hebben.. Ze wilden graag weten wat voor spul we gebruiken om onze huid zo mooi wit te krijgen.. Ook vroegen ze of we een verliefd/ verloofd/ getrouwd waren. Ik natuurlijk foto van Roeland en mij laten zien. Ze vonden het een zeer mooie jongen (mooi wit ook!) en ze vonden ons erg bij elkaar passen. Ze vroegen ook of we gingen trouwen uit liefde; dat is hier niet erg gebruikelijk en ze hadden hier dan ook vraagtekens bij..

Terug in de tuktuk belde de man van het hostel (Haroon) op. We zouden morgen naar Sarnath gaan. Dit is een plaatsje vlak bij Varanasi en hier heeft Boedha zijn eerste volgelingen toegesproken. Morgen is het echter zondag, dus dan is alles dicht. We zouden dit vandaag ' erbij' kunnen doen. Dit hebben we dan ook gedaan. Er was een park (deze was wel mooi en er waren kinderen een mars aan het houden ter ere van iets..) Verder een paar tempels gezien maar ook voor deze geldt dat deze een stuk minder indrukwekkend waren dan die in Mongolië..

Hierna zijn we weer terug naar Varanasi gegaan waar we een zijde- makerij hebben gezocht. Hier heb ik nog een sjaal gekocht. Hierna zijn we weer terug naar het hostel gegaan. Het was een erg lange en drukke dag, dus we hebben daar gegeten en zijn hierna gaan slapen.

Dag 29 (20-11):

Vandaag eindelijk weer eens een dagje he-le-maal niets gedaan! Ik heb de hele dag lekker mijn Holy Cow!- boek gelezen (met mijn tempo doe ik een hele dag over 130 blz..). Alles in het boek is erg herkenbaar, dus erg leuk om te lezen! Leontine, nogmaals heel erg bedankt voor het lenen! Hij is zo leuk dat Sarah 'm na mij nog wil lezen!

In de avond een wandeling langs de Ganges gemaakt samen met Lala (gekke naam voor een man, maar hij is één van de twee managers hier in het hostel) en een Frans stel. Hierna naar het internetcafe om mail te checken, ho(s)tels te reserveren en te bloggen en verder alvast een begin gemaakt met het inpakken van onze tas. Morgen vertrekken we om 20.55 uur met de trein naar Bodgaya. Dit gaat nog spannend worden, want ik sta officieel nog als eerste reserve op de lijst. Dit betekend dat als iedereen op komt dagen, ik niet mee kan met de trein. Maar, dit is tot nu toe nog nooit gebeurd, dus duimen ;-)

Mijn volgende blog komt waarschijnlijk uit Calcutta of Darjeeling, dus tot dan!

Groetjes,

Lara

Mongolië en India, reisdag 18 t/m 25

Hier dan eindelijk een blog vanuit India. Het duurde even i.v.m. geen/ slecht internet, maar ik heb nu (in Allahabad) een internet cafe gevonden. Hier mijn belevenissen van van de afgelopen 8(!) dagen:

Dag 18 (09-11):

Vandaag vroeg opgestaan en de laatste spullen ingepakt. We hadden nog wat geld over en besloten hiervan te ontbijten bij cafe Amsterdam. Hierna hebben we onze winterspullen en souvernirs opgestuurd naar Nederland. Hiervoor moesten we een Mongolpost- doos kopen. Gelukkig was deze niet zo duur, omgerekend iets meer dan een euro.

Mijn pakket was behoorlijk zwaar; bijna 10 kg! Dus naar huis sturen vond ik een goed idee! Ik had eerder geïnformeerd bij het postkantoor en het zou ongeveer 10 euro per kilo gaan kosten. Uiteindelijk is er 73 euro van mijn rekening afgeschreven, dus dat valt reuze mee!

Terug in het hostel hebben de de taxi- man gebeld die ons naar het vliegveld zou brengen. Hij was goed op tijd en zodoende waren we ook heel erg ruim op tijd op het vliegveld. Hier hebben we de tijd doorgebracht met de laatste pijnboompit- nootjes eten, lezen en muziek luisteren. Hierna onze bagage inchecken (waarvan dat 'wijf' achter de balie beter in het leger had kunnen werken: VISA?! SHOW ME NOW!), zelf door de douane, een departure formulier invullen en wachten tot het vliegtuig er was. Het vliegveld was erg makkelijk. Ze hebben 2 terminals, maar er wordt er maar één gebruikt. Er vertrekt 1 vliegtuig per uur, ongeveer 8 per dag.. Totaal andere wereld als Schiphol ;-)

Toen we eenmaal (op tijd!) in het vliegtuig zaten, moesten we voor aan de startbaan wachten. We konden niet opstijgen i.v.m. strong headwinds.. Pas een uur later konden we vertrekken..

Hierna de overstap op Beijing. In tegenstelling tot die in Moskou, ging deze erg goed! Ondanks dat we een uur vertraging hadden, hadden we genoeg tijd om naar het volgende vliegtuig te komen. De controles zijn wel superstrang in China! We moesten ons ticket en paspoort op bijna 10 controlepunten laten zien en we hebben stempels gekregen :-) Op alle 10 de punten zijn ook nog foto's gemaakt EN dit is de enige plek waar ze gevraagd hebben om mijn tas open te maken omdat ze de epipennen (adrenalinepennen i.v.m. mijn wespen- allergie welke met handbagage mee moeten i.v.m. te lage temperatuur in het vrachtruim) zagen. Ik heb ze de pennen laten zien en de doktersverklaring maar ze her- en erkende het niet en wilde de 'pennen' openmaken.. Lekker handig, want dan werken ze niet meer. Uiteindelijk hebben ze dat toch niet gedaan maar ze wisten niet zo goed wat ze nou hiermee aan moesten. Ook de doktersverklaring kon ze niet overtuigen.. Uiteindelik mocht ik gelukkig toch wel door mét de epipennen!.

Hierna het vliegtuig in. Dit was een erg groot (breed) vliegtuig, met raam- twee stoelen- gangpad- drie stoelen- gangpad- twee stoelen- raam. Sarah en ik zaten allebei in het midden, maar het was zo druk dat we in verschillende rijen zaten. Gelukkig zat er een hele aardige Indiase vrouw naast me die uit Canada kwam waar ik een heel leuk gesprek mee heb gehad! Wel viel het (in het vliegtuig al..) op dat er mannen naar mij keken. Wat erg irritant was, aangezien ik op deze vlucht van zeven uur wat proberde te slapen, wat erg moeilijk is als je continu aangestaard wordt..

De vlucht verliep voorspoedig en na aankomst kreeg ik van een douane- man te horen dat ik op Mono Lisa leek (?). Hierna geld gehaald bij de automaat en de ophaal- man gezocht. Deze was gemakkelijk te vinden en hierna zijn we naar het hotel gebracht. Het was maar goed dat het nacht was, want het was inderdaad al (nog steeds) warm.. Ongeveer 20 graden, dus 30 graden verschil met Mongolië.. Onderweg al veel gezien. Slapende kinderen op straat, een olifant, een poepende man langs de kant van de weg.. En dat was nog maar het begin!

Aangekomen in het hotel kregen we een kamer. Op zich goed te doen (wel eerst even de dode kevers opgeruimd), maar het warme water deed het niet en we wilde toch écht wel even douchen na zo'n lange reis! Na een tijdje was dit opgelost en konden we douchen en slapen.

Dag 19 (10-11):

De eerste échte dag in India en voor mij stond deze in het teken van warmte, veel nieuwe indrukken en ' bijzondere' geuren. Het was net na het middaguur 30 graden, maar het voelde als 50! Dat was echt heel erg wennen! Verder hebben we na het ontbijt (wat nog een hele toestand was omdat wij dit bij de kamer hadden geboekt, wat ze maar niet wilden snappen..) even op het grote balkon gestaan om het verkeer te kunnen overzien. Het was een grote, ongeorganiserde chaos met heel, heel, heel veel getoeter en een drukte van jewelste! Hierna zijn we naar buiten gegaan richting het treinstation om tickets te kopen voor de trein naar Jaipur. Onderweg naar de trein van alles geroken. Honden, urine, wierrook, zoet fruit, geurige gerechten, hout, uitlaatgassen.. Kenmerkend. Welkom in India!

Aangekomen op het station bleek het kopen van een ticket voor morgen onmogelijk en werden we doorverwezen naar een soort toeristeninformatiepunt opgezet door de overheid. Dit was dan ook onze eerste rit met een autoriskja (tuktuk!) en dat we het overleefd hebben is echt een godswonder! Mongolië is dus niet het enige land waar de mensen als debielen rijden!

Aangekomen bij het toeristeninformatiepunt bleek dat de treinrickets een groot probleem zouden worden. Alle treinen vanaf Delhi bleken de komende week volgeboekt te zijn en er werd ons ook sterk geadviseerd om alle treinen voor onze reis door India gelijk te boeken! Hierop hebben we een gedetaileerd reisplan gemaakt en zijn alle treinen (en wanwege de grote afstanden ook de vliegtickets) gelijk geboekt! Ons reisplan ziet er als volgt uit:

10-11: Nog in Delhi
11-11: Vertrek naar Jaipur auto met chauffeur
12-11: Jaipur auto met chauffeur
13-11: Naar Agra auto met chauffeur
14-11: Agra auto met chauffeur en in de avond vertrek trein naar Allahabad.
15-11: Allahabad
16-11: Allahabad
17-11: Allahad en vertrek trein naar Varanasi
18-11: Aankomst Varanasi
19-11: Varanasi
20-11: Varanasi
21-11: Varanasi en vertrek trein naar Bodgaya
22-11: Bodgaya
23-11: Vertrek trein Bodgaya naar Calcutta. Hiervandaan gaan we proberen visum te regelen voor Bangladesh en gaan we een paar dagen naar Darjeeling. Hier hebben we een week voor en hierna gaan we terug naar Calcutta.

01-12: Vliegtuig van Calcutta naar Thiruvananthapuram in het zuiden van India. Vanaf hier gaan we een wildpark bezoeken. We blijven hier in totaal 5 dagen.

06-12: Vliegtuig van Thiruvananthapuram naar Mumbai
07-12: Mumbai
08-12: Mumbai
09-12: Vliegtuig van Mumbai naar Goa (met zijn bounty- stranden!).
10-12: Goa
11-12: Goa
12-12: Goa
13-12: Goa
14-12: Goa
15-12: Vliegtuig naar Delhi
16-12: Delhi
17-12: Vertrek weer terug naar Nederland!

Nadat we dit allemaal geboekt hadden heeft de chauffeur die ons de komende drie dagen op sleeptouw gaat nemen, ons nog naar de India gate gebracht. Hier meegemaakt dat iedereen met mij op de foto wilde.. Ze stonden letterlijk in de rij te wachten.. Ik heb zelf ook een aantal foto's gemaakt, maar na een tijdje heb ik geweigerd nog meer op de foto te gaan omdat ik alleen maar bezig was met poseren i.p.v. dat ik de India- gate kon bekijken.. Hierna met de chauffeur in een klein plaatselijk restaurantje wezen eten. Ik heb (vegetarisch) rijst met groenten gegegeten zonder kruiden, omdat ik aan de diaree ben vanwege de vliegtuigmaaltijd die niet helemaal goed viel.. Hierna naar het hotel, douchen (lauw water.. Warme water deed het weer niet..) en slapen.

Dag 20 (11-11):

Het begin van de autorit naar Jaipur. Met uitchecken nog enorme problemen omdat het hotel 500 roepies wilde voor het ophalen van het viegveld, terwijl ik 150 op mijn e-mail had staan en dit al betaald had. Uiteindelijk met veel pijn en moeite weggekomen zonder te betalen en met de aanbieding om de volgende keer (15 december) gratis opgehaald te worden van het vliegveld en gratis upgrade naar betere kamer. We gaan hier even over nadenken..

Hierna met de auto naar Jaipur. Ongeveer 200 km maar vanwege de wegen hier 5-6 uur.. Onderweg foto's gemaakt van mooie tempels en genoten van het uitzicht en de vele koeien en kamelen onderweg. Onderweg ging de rechterachterband ineens lek, dus die moest onze chauffeur ter plekke vervangen. Dit was alleen midden in een klein dorpje waar We al snel een bezienswaardigheid waren..

Eenmaal aangekomen in Jaipur hebben we ingechecked in het hotel en hebben we een paleis gezien, gebouwd midden in het water. Verder zijn we nog bij een juwelier langsgeweest waar Sarah een ring heeft laten maken en ik mijn ring heb laten polijsten. Hierna nog een sjaal gekocht bij een bedrijf dat arme vrouwen in dienst heeft en een T-shirt laten maken! Hierna bij een klein restaurantje de lekkerste Tandori Chicken ever gegeten. Hierna weer terug naar het hotel gegaan. Het is overigens opvallend hoeveel olifanten ze hier hebben rondlopen!

Dag 21 (12-11):

Vandaag veel gezien in Jaipur. Het Amber- fort, waar heel veel olifanten, toeristen naar boven dragen (heel erg.. De olifanten waren zienderogen hersendood en afgestompt). Van daar wel een mooi uitzicht over de stad. Hierna zijn we nog naar een boetiekje geweest en hebben we net buiten het centrum van Jaipur een rit gemaakt op de grootste olifant van Jaipur. Dat beest was bijna 5 meter hoog ook, echt immens, niet normaal.. Zijn slurf was nog groter als ik! Hij was dan ook wel al 45 jaar oud! Hierna weer bij hetzelfde restaurantje als gisteren gegeten en daarna terug naar het hotel. De volgende dag vroeg op voor de rit naar Agra. Ongeveer dezelfde afstand als Delhi- Jaipur en ook weer 5-6 uur rijden.

Dag 22 (13-11):

Vandaag vroeg op voor de rit naar Agra. Net even buiten Jaipur naar de Monkey- temple geweest. Hier leven erg veel apen en die kan je pinda's voeren enzo. Verder oranje stip op mijn voorhoofd gekregen en bandjes (touwtjes) van een monnik om mijn rechterarm gekregen. Verder gesproken met een pelgrim. Hij had al 6000 km afgelegd. Lopend. Op blote voeten.. Heel bijzonder!

Daarna heel lang gereden tot we bij Falehpur Sikri waren. Dit is een paleis met 3 aparte bijgebouwen omdat die man 3 vrouwen had. Een Christen, een Hindi en een Islamitsche vrouw. Was wel oke maar niet echt heel bijzonder aangezien het allemal kaal en leeg was. Daarnaast lag een mooie moskee waar we ook nog zijn geweest!

Hierna naar hotel, ingechecked, gegeten en gaan slapen, want we moesten om 05.00 uur op om vroeg bij de Taj Mahal te kunnen zijn!

Dag 23 (14-11):

Vandaag was het dan zover: het hoogtepunt van onze India- reis; de Taj Mahal zien. Volgens alle bronnen het mooiste gebouw op aarde- wat mij aardig overrated leek. Op foto's ziet het er wel mooi uit, maar als je de juiste camera en lenzen heb, is alles mooi te maken :-) Maar goed. Om 05.00 uur opgestaan en om 06.00 uur vertrokken richting de Taj Mahal. Om 06.30 uur stonden we in de rij en om 07.00 uur stonden we met onze audio guide bij de ingang. Korte introductie etc. Toen de poort door en daar was 'ie: De Taj Mahal.. Het mooiste gebouw op aarde.. Adembenemend.. Letterlijk.. Dat ik van tevoren sceptisch was, was in één klap weg na de eerste aanblik. Ja, het IS het meest prachtige en bijzondere gebouw dat ik in mijn leven gezien heb en ook ooit zal zien. Het is werkelijk met geen woorden en geen foto's te beschrijven. Gewoon in één woord.. ONGELOFELIJK.. Hierna nog wel Agra fort gezien, maar dit kon er werkelijk niet eens aan tippen..

Hierna zijn we nog even naar een kledingwinkel gegaan en daarna in het hotel gewacht tot we met de tuktuk naar het treinstation gebracht zouden worden. Sarah was in de kledingwinkel ineens erg ziek geworden. Overgeven etc. In het hotel heeft zij daarom nog een tijd geslapen. Ik wilde nog even bij kleine stalletjes wat creakers en water kopen, dus ik besloot even alleen op pad te gaan. Dat was dus echt niet te doen, Wat een domper! Ik werd constant aangestaard en nageroepen (meestal positieve dingen, maar dan nog..) en verder tientallen fietsriskja's die je ergens heen willen brengen.. Na 10 minuten was het geen doen meer en ben ik maar weer teruggegaan naar het hotel..

In het hotel de eerste Nederlander van deze reis tegengekomen! De 30- jarige Maurits. En ook precies wat je bij de naam verwacht ;-) Een kakker die hockey speelt en golft ;-) Aangezien Sarah op bed lag, wel aangenaam gezelschap :-)

Die avond rond 20.00 uur moesten we dus met de nachttrein. Ondanks dat Sarah ziek was. Blijven was geen optie, aangezien er geen kamer meer vrij was in het hotel en omdat ik geen idee heb hoe de tickets omgeboekt moeten worden. Op het treinstation zelf was het erg druk en chaotisch. Niemand wist welke trein we moesten hebben, welke coupe ed.. Na veel pijn en moeite toch ons 'bed' kunnen vinden. We zouden om 02.30 uur aankomen, maar uiteindelijk bleek dat een uur later i.v.m.; vertraging. Wat nog flink lastig was, want de stations worden niet omgeroepen ofzo.. Sarah was ziek, dus in de trein overgegeven.. Allemaal niet super in ieder geval.

Aangekomen in Allahabad de tuktuk genomen naar het hotel. Het was makkelijk te lopen, maar we waren moe, het was midden in de nacht en Sarah was ziek. In het hotel onze kamer toegewezen gekregen maar de wc deed het niet en het warme water ook niet. Maar dat was een zorg voor later. Sarah is gelijk haar bed in gedoken, ik voelde me ook niet lekker en bleek aan de diaree te zijn. Een uurtje later heb ik ook overgegeven en kwam ik erachter dat er een rat in onze badkamer woonde. Op dat moment wilde ik eigenlijk nog maar 1 ding.. Naar huis.. Toch maar gaan slapen met het idee: morgen zien we wel weer verder..

Dag 24 (15-11):

Vandaag laat opgestaan, pas rond 13.00 uur. Ik ben al die tijd in een halve slaap/ wakker- toestand verkeerd. Tegen de morgen voelde ik mij gelukkig al stukken beter, al had ik nog wel steeds diaree. Gelukkig had ik een soort licht verteerbare minicreakers gekocht die ik nu mooi kon eten.

Hierna naar de balie gegaan i.v.m. niet werkend toilet en het gebrek aan warm water. We hebben een andere kamer gekregen. De badkamer is hier ook wat schoner! In de andere was de wc bruin enzo ;-) Al moet ik wel zeggen dat het nog steeds vies is voor Nederlandse begrippen, maar dat hoort nou eenmaal bij low- budget reizen! Hier geen ratten in de badkamer, maar wel hagedissen ;-) Er is ook geen douche. Er zijn 2 kranen met een grote emmer om te mixen en een maatbeker om het water over je heen te gooien. Dat is vrij standaard hier in India, had ik van de Lonely Planet begrepen. Maar, ik moet zeggen dat het toch goed te doen is!

Hierna zijn we naar de toeristeninformatie gegaan om daar een hostel te kunnen bellen in Varanasi. Die is alvast geregeld. Verder hebben we geïnformeerd naar een dagtour voor morgen, maar die was te duur. Hierna geld pinnen en hier naar internetcafe om een begin te maken aan mijn blog. Hierna naar terug naar hotel en erg vroeg gaan slapen.

Dag 25 (16-11):

Vandaag weer laat opgestaan. Namelijk 12.00 uur. Alle ziekigheid en slaaptekorten zijn weggewerkt dus we konden eindelijk iets leuks gaan doen. Vandaag zijn we met de fietsriksja naar de Sangam gegaan. Voor Indiërs is dit een heilig punt. De rivieren Ganges en de Yamuna komen hier namelijk samen. Het was ruim 45 minuten met de fietsriskja rijden. Hij bleek ook wachten tot we weer terug waren. De prijs van de boottocht bepalen was weer een regelrechte ramp. De botenman wilde 500, ik wilde 250 en eigenlijk vond ik dat al veel te veel, dus ik besloot geen fooi te geven. De boottocht zelf (roeiboot) was wel leuk. Het was alles bij elkaar maar 20 minuutjes. Ze waren wel zeer verbaasd dat we niet wilde zwemmen! Maar het water was te vies en erg koud. Hierna teruggegaan naar de kant en dus boze botenman i.v.m. geen fooi.

Hierna met de fietsriksja weer terug naar de stad. We hebben fruit gekocht voor ontbijt morgenochtend en zitten nu in internetcafe. Vandaag gaan we voor het eerst bij de Mcdonalds eten. India is het enige land waar de bigmac van kip is gemaakt, dus dat moeten we een keer mee hebben gemaakt. Het blijft bizar dat heel Mongolië, helemaal geen Mcdonalds heeft!
Morgen ben ik jarig en gaan we pizza eten, daar heb ik nou ÉCHT heel erge trek en zin in!! Tevens gaan we morgenavond met de trein naar Varanasi!

Ik hoop weer op veel reacties na dit (erg lange) blog!

Heel veel groetjes allemaal,

Lara

Mongolië, reisdag 10 t/m 17

Hallo allemaal,

Het is alweer een tijdje geleden dat ik heb wat heb geschreven, vandaar nu ineens acht dagen in één keer! Mijn laatste blog vanuit (het koude) Mongolië..

Dag 10 (01-11):

Vandaag zijn we erg vroeg opgestaan om de 'Chanting Monks' in de Ghandan Khiid- tempel te zien. Dit begon om 09.00 uur, maar het was nog een eindje lopen (deze tempel ligt net buiten de stad) en we wilden voor dat we hier heen zouden gaan naar een Frans bakkerijtje wat erg goed schijnt te zijn. Zodoende waren we al vroeg buiten. Het eerste wat opviel was dat het erg, erg koud was! Het was nog vroeg en het zou de koudste dag van onze vakantie hier worden en dat was te merken! We hadden zelfs allebei onze muts op omdat onze oren er bijna letterlijk af vroren! Het bakkerijtje hadden we na 45 minuten lopen/ zoeken nog niet gevonden, dus we zijn met een lege maag naar de monniken vertrokken.

Iets voor 09.00 uur kwamen we aan bij de tempel. Om de tempel heen stond een grote muur met een paar poorten erin. Naast één van de poorten stond een kleine toren waar een paar monniken op hoorns aan het blazen waren met een soort hoed op hun hoofd. Andere monniken waren een trap aan het vegen. Om 09.00 uur kwamen zij en andere monniken voor de ingang van de tempel staan (er waren ook leerling- monnikjes van een jaar of 7, 8 aanwezig die mentos snoepjes aten..). De monniken deden een soort klein gebedje en gingen naar binnen. Binnen aangekomen gingen ze allemaal in de kleermakerszit op de banken zitten en begonnen ze met het 'chanten'. Het had nog het meest weg van 'hummen' al waren het wel echte 'woorden' die ze uitspraken. Na ongeveer 10 minuten hielden de meeste ermee op, want ze kregen een kom warme melkthee en later in dezelfde kom rijst met rozijnen aangevuld met dezelfde melkthee. Hierna gingen ze weer verder. Wij dachten dat het hooguit een uur zou duren, maar na anderhalf uur waren ze nog steeds bezig en zijn we vertrokken. Later hoorde we van Eiggy hoe het zit: Als mensen hulp nodig hebben van de goden, bijvoorbeeld omdat ze een ziek kind hebben, kunnen ze in een klein gebouw bij de tempel hulp ' inkopen'. Ze vertellen het probleem, de mensen achter de balie kijken welk 'gebed' bij dat probleem hoort, de mensen betalen en krijgen een bonnetje. Dat bonnetje geven ze aan de monniken die vervolgens dat gedeelte chanten. Afhankelijk van hoeveel er gekocht wordt zijn de monniken per ochtend één tot vier uur bezig.. Ik vond het heel bijzonder om een keer mee te maken!

Hierna zijn we terug gegaan naar het hostel om even op te warmen en om alsnog te ontbijten. Hierna zijn we naar het National Museum of Mongolia gegaan. Dit museum staat in het teken van de geschiedenis van Mongolië. Ook er was een expositie over recente opgravingen en over het leger van Chinggis Khaan (het harnas dat ze droegen, de paarden, de wapens ed.). Dat was wel erg interessant! Wel was het een klein museum. We waren er in anderhalf uur doorheen en dan hebben we het echt heel rustig aan gedaan! De musea hier in Mongolië zijn overigens wel erg goedkoop. Omgerekend twee euro (goedkoopste) tot ongeveer drie en een halve euro (duurste).

Hierna wilde we naar het Museum of Natural History. Dit is een museum over de flora en fauna in Mongolië en staat een heel groot, compleet skelet van een (vleesetende) dinosaurus, welke is gevonden in de Gobi- woestijn. Aangekomen bij het museum bleek deze buiten de zomer op zowel maandag- als dinsdag dicht! Pff. Daarom maar naar het Zanabazar Museum of Fine Arts gegaan.

Het Museum of Fine Arts was een erg mooi museum! Heel veel Mongoolse schilderijen, die gekenmerkt worden door de grootte. De meeste zijn ongeveer anderhalf bij anderhalve meter groot en er gebeurd heeeel veel op! Je kan er uren naar kijken! Wat wel opvallend was, is dat er op ieder schilderij plassende en parende dieren te zien zijn en barende vrouwen..

Terug in het hostel waren er nieuwe mensen aangekomen (een Amerikaan en een twee Belgen, dus we konden weer eens Nederlands praten ;-)). Overigens nog steeds geen Nederlander tegengekomen!

Dag 11 (02-11):

Vandaag zijn we naar de grote markt geweest net buiten de stad. Deze is op dinsdagen na, elke dag open. Het is ongeveer een half uur met de bus. De bus kost hier ongeacht de afstand slechts 400 tugrugs, dat is ongeveer 30 eurocent! Wel is het wat vermoeiend, want er zijn erg weinig zitplaatsen en de bus gaat aardig tekeer met alle opstoppingen in Ulaanbaatar en de slechte wegen.

Bij de ingang van de markt stonden toegangsmensen waar je 100 tugrugs moest betalen om binnen te komen (omgerekend zes cent..). De markt zelf was groot.. Erg groot.. En het was verdeeld in gedeeltes waar alle kraampjes hetzelfde verkochten. Bij de ingang waren er iets van 400 (minimaal!) kraampjes met kleding (Nike- broeken voor 8 euro en Sarah die er in eerste instantie van overtuigd was dat het échte merkkleding was; lief!). Verderop 500 kraampjes met schoenen, schoenen en nog meer schoenen. Overdekt 600 kraampjes met stoffen en zo nog veel meer! Ik heb uiteindelijk niet zoveel gekocht. Alleen een sjaal en een horloge en ik had uiteindelijk een metalen mok gevonden (die in het hostel bleek te lekken op het punt waar het handvat zat.. Grr!). Buiten de markt stonden kleine karretjes met schapenvlees/ groentespiezen die ter plekke voor je klaargemaakt werden boven een vuurtje. Het kostte 1000 tugrugs (omgerekend ongeveer 60 cent). We hebben er beide één gegeten en ze waren erg lekker! Hierna een taxi (sportauto!) weten te regelen voor 5000 tugrugs (omgerekend ongeveer 3,5 euro). Iedere auto vanaf hier fungeert als taxi. Sowieso heb ik in Ulaanbaatar eigenlijk nog geen 'officiële' taxi gezien! De jongen achter het stuur sprak wonder boven wonder goed Engels en vertelde dat hij in de zomer als taxichauffeur werkt voor de toeristische tochten naar de parken. Deze tijd van het jaar is er weinig werk en hij had nu vakantie. Hij heeft ons ook aangeboden om ons naar het vliegveld te brengen woendag 9 november. We waren eigenlijk van plan om de bus te nemen, maar hij ging uiteindelijk akkoord met 'onze' prijs van 15000 tugrugs (ongeveer 9 euro) ipv de 20000 die hij in eerste instantie vroeg, dus we gaan met de taxi!

In de avond hebben we gegeten bij het Mongoolse eethuisje net om de hoek, aangeraden door Eiggy. Ook hier spraken ze geen Engels en is de menukaart alleen in het Mongools, maar Eiggy had de Mongoolse woorden voor gestoomde dumplings opgeschreven en we konden zelf een flesje drinken uit de koeling pakken, dus dat ging perfect. Het afrekenen was erg leuk! We hadden meer dan genoeg gegeten en alles bij elkaar, inclusief drinken was anderhalve euro per persoon! Moet je nagaan hoeveel 10% fooi is ;-) Overigens snapt het personeel het concept fooi niet. Ze bleven proberen het terug te geven! ;-) Uiteindelijk hebben ze het overigens wel aangenomen.

Dag 12 (03-11):

Vandaag zijn we terug gegaan naar de Gandan Khiid- tempel om de grote gouden Boedha te kunnen zien. Uiteindelijk zijn we niet naar binnen gegaan omdat iedereen gratis naar binnen mocht, behalve wij omdat we toeristen zijn.. Betalen vond ik niet eens het ergste, maar de man die ons tegenhield deed dit zo onvriendelijk en hardhandig dat we geen zin hadden om hem ook maar één cent te geven.

Hierna zijn we naar het ziekenhuis gegaan. De teen van Sarah is waarschijnlijk ontstoken en hoewel Sarah aanvankelijk niet naar een ziekenhuis wilde, leek het mij toch beter omdat de gezondheidszorg hier iets moderner is als in India. Tevens is het in India (erg) warm en het laatste wat je wil is een ontsteken teen die daar gaat lopen broeien. Het ziekenhuis waar we heen gingen was moeilijk te vinden en we moesten vlak voor de ingang een paar trappen op. Handig als je bijvoorbeeld naar het ziekenhuis gaat omdat je moeilijk kan lopen..

Het ziekenhuis waar we waren was tevens een Child Health Research Centre en het was erg ruim en modern opgezet (het gebouw was ook net nieuw.. Aan de achterkant werd er nog gebouwd). De dokter heeft de teen schoongemaakt, antibiotica en zalf voorgeschreven en schoonmaakinstructies gegeven. Er was een inpandig mini- apotheekje waar we de spullen konden halen (samen met de dokter, want de vrouw achter de balie sprak geen Engels..). Hierna zijn we naar het hostel gegaan en was de dag al zo goed als voorbij. De antibiotica en de andere spullen hebben overigens hun werk gedaan! Het gaat stukken beter met de teen!

Dag 13 (04-11):

Vandaag zijn we naar het Choijon Lama Temple Museum geweest. Dit is een complex midden in de stad wat bestaat uit vijf tempels. De toegang is omgerekend ongeveer anderhalve euro, maar drie van de vijf tempels waren dicht! Ook de tuin eromheen was niet echt bepaald mooi in deze periode van het jaar.. Droog, dor en kaal. Ook waren we de enige bezoekers. Een minuut of 10 later, toen we bijna weg wilde gaan, kwam er een vrouw aangesneld die zich verontschuldigde (denk ik.. Want ze sprak Mongools) en de tempels één voor één voor ons open deed en na ons bezoek weer afsloot. De tempels waren erg mooi en indrukwekkend. Behalve HEEL VEEL Boedha's waren er ook veel maskers (Sjamanisme). Het meest indrukwekkend vond ik het masker (van 30 kg! Ingelegd met heel veel stukjes rood koraal) en de rest van het kostuum (40 kg!) dat voor traditionele dansen gebruikt werd. Het totale kostuum weegt 70 kg en alleen de sterkste en gezondste mannen konden hierin de traditionele dans uitvoeren.

Hierna zijn we naar het Winter Palace of the Bogd Khan gegaan. Deze bestond vooral uit verschillende tempeltjes maar eigenlijk totaal niet indrukwekkend aangezien we net van het Choijon Lama Temple Museum af kwamen.. Wat wel heel bijzonder was is dat er spullen stonden die andere naties aan Mongolië cadeau hebben gedaan (waaronder een ger gemaakt van 150 luipaardvellen- alsof deze dieren toen al niet zeldzaam waren..) en de bedden (de koning en de koningin sliepen apart..) en de stoelen van de koning en koningin waren te zien.

Hierna hebben we boodschappen gedaan, zijn we i.v.m. de kou en de afstand met de bus teruggegaan en heb ik in het hostel een vage soep (ik kan de smaak écht niet uitleggen!) met brood gegeten.

Dag 14 (05-11):

Vandaag zijn we naar het Museum of Natural History gegaan. Was wel interessant. Veel stuffed animals en dieren op sterk water. Hoogtepunt was toch wel het grote dinosaurus skelet! Deze was vanaf het balkon ook van boven te bekijken. Echt gigantisch! Er waren ook (vrijwel complete) skeletten van kleinere dinosaurussen te zien. Al met al zeker de moeite waard. Ook was er een expositie van de spullen van de Mongolen die een bijzondere expeditie achter de rug hadden. Namelijk de spullen van de eerste Mongoolse astronaut, de eerste Mongoolse onderzoeker die voor twee jaar naar Antartica is geweest en de eerste Mongool die de Mt Everest heeft beklommen.

In de avond heb ik bij het restaurant 'Modern Nomads' een (redelijk duur, omgerekend bijna 10 euro!) mixmenu gegeten. Dit was een soort tapas van alle traditionele gerechten uit Mongolië. Wel lekker, maar zoals al het eten hier, erg vet en veel vlees.

Dag 15 (06-11):

Vandaag zouden we een dagje niets doen. Gewoon lekker in het hostel blijven hangen en ik wilde aan mijn tweede boek (Holy Cow!) beginnen. Het boek 'Haar naam is Sarah' heb ik in een week uitgelezen. Ik heb, op mijn studieboeken na, geen ' normaal' boek meer helemaal uitgelezen sinds 5 havo ;-) Hier ben ik elke avond relaxed met een mok thee een film aan het kijken of een boek aan het lezen. Écht heel relaxed!

Aan het einde van de ochtend kwam Eiggy echter langs en vertelde dat er vandaag ter gelegenheid van een viering van 'iets' van een bedrijf een worstel- tournooi zou zijn in het Wrestling- Palace. Ik had dit de vorige keer gemist, dus dit was dé kans om het Mongools worstellen toch nog mee te kunnen maken! We zijn naar het Wrestling- Palace gelopen. Een wandeling van ongeveer een half uur. De wind maakte het wel koud, maar de de zon schijnt hier wel elke dag, dus altijd zonnebril op. Bij het Wrestling- Palace een kaartje gekocht voor 3000 tugrugs (is iets minder dan twee euro!). Er zijn hier geen rangen, je kan zitten waar je maar wil! Hierna volgde er een hele ceremonie met toespraken, muziek, het ophangen van een vlag en het volkslied. Daarna begon het worstellen. Het idee is dat er steeds een aantal mensen de ring in komen, een partner uitzoeken en gaan worstellen. Als de één, de ander op de grond krijgt is het afgelopen en kan de verliezer naar huis en gaat de winnaar door naar de volgende ronde. Elke ronde valt 50% dus af! De eerste ronde waren er steeds een stuk of 40 mannen in de arena. Na acht ronden volgde de finale ronde tussen twee worstelaars (die zienderogen uitgeput waren). We waren toen 5,5 uur verder.. Sarah en ik hebben het hele worsteltournooi meegemaakt. Verder was er nog een Mongool die mijn telefoonnummer wilde, maar die heb ik even goed duidelijk gemaakt dat ik de liefde van mijn leven al heb gevonden. Hierna moest hij snel weg want hij moest ineens een héél belangrijk telefoontje plegen! ;-)

Na het tournooi zijn we met de bus naar het hostel gegaan- het was inmiddels al avond en erg koud. Hier hebben we simpel noedels gemaakt en hebben we nog een filmpje gekeken.

Dag 16 (07-11):

Vandaag zijn we weer met de bus naar de grote markt gegaan om onze laatste geld op te maken. Ik wilde sowieso het geld voor mijn lekkende mok terug, dus ik had aan Eiggy gevraagd of ze een briefje in het Mongools wilde schrijven dat de beker lekt. Wonder boven wonder kreeg ik ook nog mijn geld terug! Dit natuurlijk wel nadat de marktvrouw had getest of ‘ie wel écht lek was ;-) Dit bleek inderdaad het geval. Op de markt heb ik een heel mooi verjaardagscadeau voor Roeland gekocht, een kilo druiven, een nieuwe, niet lekkende, metalen mok, nieuwe pijnboomnootjes en nog een souvenir. Uiteraard ook weer een spies net buiten de markt gegeten en weer een taxirit weten te regelen voor 5000 tugrugs (voor het eerst een vrouw achter het stuur gezien! Ze was wel hardnekkig wat betreft de prijs maar toen we dreigde met de bus te gaan, koos ze eieren voor haar geld :-))

In het hostel het hotel in Delhi gemaild voor de pick- up service voor overmorgen. Het is (helaas) toch niet gratis, maar het kost omgerekend iets van 2,50 euro. Het is toch wel fijn om opgehaald te worden als je midden in de nacht aankomt. Daarbij is het in Delhi ook nog een 2,5 uur vroeger als hier. We komen om 01.30 uur aan, maar gevoelsmatig is het dan 05.00 uur. We zijn weer ruim 12 uur aan het reizen overmorgen.. We hebben wel verrassend snel een bevestiging gekregen! Ze staan (als het goed is) klaar met mijn naambordje als we aankomen.

In de avond weer in het kleine restaurantje beneden gegeten. Een bord met een soort wokgerecht van Mongoolse noedels, vlees en groente. Erg lekker en nog geen twee euro! Ongelofelijk! De man van het restaurantje herkende ons nog en vroeg gelijk: BUUZ?! (dat zijn de gestoomde dumplings). Morgen gaan we hier voor de laatste keer eten.

Tevens heb ik een sollicitatiebrief geschreven voor een vacature die ik tegen kwam op internet en die mij toch wel erg leuk lijkt! Het is een beetje onlogisch, aangezien ik pas over 6 weken terug ben, maar ik kán deze kans niet voorbij laten gaan en wie niet waagt, die niet wint! Dus ik ben benieuwd!

Dag 17 (08-11):

Vandaag heb ik mijn laatste was laten doen en ben ik vooral bezig geweest met het sorteren van mijn spullen. Mijn winterspullen en souvenirs stuur ik terug naar NL. Bij elkaar weegt het behoorlijk veel! 10 kg! Vooral mijn wintersportkleren en moonboots wegen een ton, dus het is het waard! Het wordt denk ik wel duur, maar we hebben hier relatief weinig geld uitgegeven, dus het kan. Morgenochtend sturen we de boel op. Het is word een koude ervaring, ondanks dat het postkantoor maar acht minuten lopen is, maar gelukkig mag ik de jas van Eiggy lenen! Het is in India nu ongeveer 30 graden, dus we gaan een temperatuurshock van 40 graden krijgen.. Ik hoop dat we niet ziek worden..

Mijn volgende blog stuur ik dan ook vanuit India! Ik zou het erg leuk vinden om weer een reactie van jullie te ontvangen op deze blog!

Groetjes!

Lara

Mongolië, reisdag 7 t/m 9

Hallo allemaal,

Hier weer een blog van mij uit Mongolië. Dit keer de dagen 7, 8 en 9. Ik heb niet zo heel veel beleefd aangezien we na de dagen op de steppe even rustig aan gedaan hebben.

Dag 7 (29-10):

Vandaag erg rustig aan gedaan. Doordat onze kamergenoten erg luidruchtig (en dronken) in de keuken aan het kaarten waren, konden we pas om 03.00 uur eindelijk rustig slapen. Zelfs door een deur en oordoppen heen waren hun gesprekken (niet voor herhaling vatbaar in dit blog) duidelijk te volgen.. Dit maakte dat we ook pas laat wakker waren. Dit was op zich niet erg, want we hadden geen grote plannen voor vandaag. Ik wilde vandaag een metalen mok kopen (ook om mee te kunnen nemen naar India), nieuwe nootjes en souvenirs. Rond het 11 uur hadden we 'ontbeten' en gingen we naar de State Department Store (het grote warenhuis met ALLES, ook een supermarkt).

Als eerste heb ik souvenirs gekocht, die ik op de laatste dag hier in Mongolië met mijn winterkleren mee naar Nederland ga sturen (Het is in India op het moment 30 graden..). Het zijn wat kleine troepjes, maar ik heb ook twee poppen op een soort standaard gekocht welke traditionele Mongoolse kleding aan hebben. Ik vind ze erg mooi!

Hierna ging ik geld pinnen en raakte Sarah aan de praat met een man. De man deed of hij mij ook herkende, maar ik had geen idee wie het was.. Nadat ik het Saar vroeg in het Nederlands (voor de zekerheid) bleek het de Canadees te zijn waar we een paar dagen eerder mee in gesprek waren geweest toen we op de eigenarese van het hostel aan het wachten waren in het kantoor.. Oeps.. Ik herken dus écht geen gezichten.. Saar en ik hebben overigens een bijnaam voor hem; kabouter plop. Hij is erg, erg klein (iets van 1.60 meter) en hij ziet er grappig uit. Alleen de puntmuts ontbreekt nog! Misschien dat we over een paar dagen nog wel wat met hem gaan drinken.

De metalen mok heb ik vandaag helaas niet gevonden. Wel hebben we nootjes gekocht (het blijken dus pijnboompitten te zijn!) en hebben we een late lunch gehad bij.. CAFE AMSTERDAM! Erg leuk, het is inderdaad Nederlands ingericht en er liggen Nederlandse tijdschriften, maar de bediening spreek helaas geen Nederlands (de Nederlandse eigenaar hebben we niet gezien) en je kan er geen kroketten kopen ;-) Doordat we hier redelijk laat hebben gegeten, hebben we in de avond simpel noedels gegeten en hierna hebben we een dvd gekeken met het Franse stel, het Britse stel en de Finse jongens.

Achteraf gezien bleek het vandaag Ulaanbaatar- dag te zijn geweest! Daar hebben we niets van gemerkt, maar we hebben de befaamde worstelwedstrijden gemist.. Jammer..

Dag 8 (30-10):

Vandaag werden we ERG vroeg wakker door het Franse stel dat naar de country- side gaat. Ze moesten om 06.30 uur al weg.. Hierna nog heel even doorgeslapen, maar desalnietemin vroeg uit bed.. Vandaag zouden we ook naar de tweepersoonskamer verhuizen, dus we hebben al onze spullen bij elkaar gepakt en gewacht tot Eiggy (de eigenaresse van het hostel) de bedden verschoond had. Tot die tijd hebben we gelezen, gepraat en gelachen over hoe anders het leven hier is in vergelijking met Nederland..

Na de verhuizing naar de andere kamer zijn we naar de overdekte markt even verderop gegaan. Daar zou ik volgens Eiggy de grootste kans hebben om een metalen mok te vinden. Een metalen mok heb ik er niet gevonden, maar wel brood, kaas en boter. Wat nog best lastig is, aangezien niemand Engels spreekt en ik niet verder als 'hallo' en ' hond' kom in het Mongools.. Bij een kraam waar ik kaas wilde kopen werd ik dan ook vet uitgelachen (denk ik.. Ik lachte voor de zekerheid maar gewoon mee..) door vier mensen. Leverde overigens een leuke situatie op. De kaas die ik dacht gekocht te hebben, bleek boter te zijn! Ik dacht dat er allemaal blokken kaas op de tafels lagen. Dit zijn dus blokken (super)gele boter! Echt heel maf maar wel een leuke ervaring. Ik heb uiteindelijk wel ook nog een klein stukje witte kaas (met weinig smaak) weten te bemachtigen.

Hierna zijn Sarah en ik nog even een ander, klein overdekt winkelcentrum in geweest. Hier heb ik een soort van metalen thermosbeker gekocht. Niet echt wat ik zocht, maar beter vind ik toch niet.. Hierna zijn we terug naar het hostel gegaan, waarna we naar een piepklein Mongools restaurantje zijn gegaan waar we het eerste op de kaart hebben besteld (Eiggy en andere lokale Mongolen eten hier. Het is een heel onopvallend restaurantje, niet bekend bij toeristen. De menukaart was dan ook Mongools en geen Engels en Engels spreken..? Forget it! We bleken gefrituurde halve rondjes deeg met vlees erin (dezelfde als we hebben gegeten bij de Mongoolse familie op de steppe) te hebben besteld en ze waren lekker, maar wel HEEL erg vet!

Hierna zijn we naar het hostel teruggegaan, hebben we onze kamer opgeruimd en hebben we nog een film gekeken. Het was erg rustig in huis. Het Franse stelletje is weg en het Britse stel plus de Finnen lagen vroeg in bed aangezien die morgenvroeg zouden vertrekken. Hierna heb ik heel erg lekker geslapen! Het slaapt toch wel beter als het stapelbed in de dorm- room!

Dag 9 (31-10):

Vandaag waren we van plan om de bezienswaardigheden te bezoeken waar de Lonely Planet- gids over schrijft. Lonely Planet heeft een ' plan' waarbij je alle grote bezienswaardigheden in een dag of 4 kunt bezoeken. Vandaag zouden we dan het Nationionaal Mongools museum gaan, hierna het beroemde plein bezoeken (Sükhbaatar Square) waar een standbeeld van (uiteraard) Genghis Khan staat. Ten slotte zouden we naar Choijin Lama Temple Museum gaan.

Als eerste konden we het Nationaal Mongools museum niet vinden. Gelukkig waren er jonge, Engels sprekende Mongolen op straat die vroegen waar we naar op zoek waren. Zij hebben ons uiteindelijk uitgelegd hoe we er kwamen. Na 1,5 uur (over een stukje van nog geen eens 1,5 km!) hebben we het museum uiteindelijk tòch nog gevonden. Wij dolblij en opgelucht naar binnen.. Het museum is na de zomer op maandagen gesloten..... GRR!!!! Nou ja, dat was balen, maar niets aan te doen. We gaan morgen naar dit museum en we weten nu tenminste waar het is!

Hierna zijn we naar Sükhbaatar Square gegaan. Dit lag vlak bij het museum. Er werden net een paar bruiloften gevierd, dus we hebben een paar stellen van een lange trap af zien lopen, welke van het gemeentehuis op het plein uitkomt. Dat was op zich wel leuk om te zien. Hierna hebben we wat toeristische foto's van het Genghis Kahn- beeld gemaakt. Het plein lijkt verdacht veel op de dam (maar dan zonder metro's en McDonalds. Er zijn hier overigens sowieso geen McDonalds of Burger King restaurants!), maar dan met minder duiven en zonder levende standbeelden. Eigenlijk was het een heel saai plein..

Hierna zijn we naar het Choijin Lama Temple Museum gegaan. En ja hoor, ook deze is na de zomer op maandagen gesloten.. Aangezien we nog veel tijd over hadden voor vandaag en alle andere museu waarschijnlijk ook wel gesloten zullen zijn op de maandagen, besloten we om naar het National Amusement Park te gaan. Jaja, een pretpark, aan de rand van de stad! Nou ja, pretpark.. Het staat hier ook wel bekend als Children's Park, maar we hadden toch veel tijd over en we hadden eerder van onze hostel- genoten gehoord dat alles daar versierd is met schedels enzo vanwege Haloween, dus we besloten toch even een kijkje te gaan nemen. Om er te komen moesten we weer 3 wegen oversteken; wat hier zelfmoordpogingen zijn, maar het gaat ons inmiddels goed af! Gewoon de weg op lopen en halverwege stoppen als er auto's aan komen. We zijn er inmiddels wel aan gewend..

Bij het park aangekomen hebben we voor 7000 (iets minder dan 4,5 euro) een kaartje gekocht waarmee we twee attracties in konden. Het park zelf is echt lachen! Het is een soort prehistorische kermis, maar voor de Mongolen, die natuurlijk nog nooit in de Efteling of Walibi zijn geweest, is dit écht helemaal het einde! Het Haloween- thema bestond uit een schedel bij de ingang en wat papieren pompoen- lampions in het park.. We hebben in het park de twee meest spectaculaire attracties gekozen. Namelijk een mini- achtbaan en het schommelschip. Vooral het schommelschip (dat ook veel kleiner is als in Nederland en niet eens de halve hoogte behaald..) was grappig, omdat alle Mongolen gingen gillen als het schip naar beneden gingen ze dan ook hun handen omhoog deden. Was erg leuk en grappig om te zien. Voor de rest bestaat het park uit draaimolens en glijbanen. Niet echt boeiend, dus hierna zijn we vertrokken.

Het was vandaag ook erg koud en het heeft voor het eerst ook echt gewaaid, dus we wilde een warme kop chocolademelk drinken. Dit hebben we gedaan in Grand Khaan Irish Pub, welke eigenlijk (volgens de Lonely Planet- gids) voor dag drie in de planning stond. Hiervoor moesten we natuurlijk wel weer een aantal wegen oversteken maar.. Er stopte iemand voor ons toen we wilde oversteken! Dat hadden we nog niet eerder meegemaakt! HEEL bijzonder!

Nadat we even opgewarmd waren in de pub, besloten we om bij de toeristen- informatie (waar we ook nog hard naar op zoek moesten, omdat er vanwege het naseizoen nog maar één open is..) te vragen of ze een kaart hedden waarmee je alle musea tegen een gereduceerd tarief kan bezoeken. Dit bleek niet het geval te zijn. Wel heb ik een nieuwe kaart van de stad gekocht, aangezien de oude al aardig uit elkaar begint te vallen en ik thuis toch een aandenken aan deze (HEEL BIJZONDERE!) stad wil hebben. Hierna hebben we eten gehaald bij de supermarkt in de State Department Store, hebben we in het hostel gekookt en gaan we straks nog een filmpje kijken (Grizzly man). Overigens is het erg, heel erg rustig! Wij zitten nu in de tweepersoons- kamer, Leo, de Italiaanse man in de éénpersoons- kamer en de dorm- room is leeg. De rust is na de afgelopen dagen wel erg fijn, want we moeten straks op tijd naar bed, omdat we morgen om 07.00 uur op moeten staan. Dit i.v.m. een bezoek aan een (Frans) bakkerijtje om daarna in alle vroegte 'chanting monks' proberen te gaan spotten in de Gandan Khiid- tempel. Maar daarover (en over de rest van de bezienswaardigheden) later meer J

Groetjes!

Lara